Mijn schoonzusje is zwanger, evenals een collega. Ik ben erg blij voor hen en als ze advies nodig hebben, geef ik het graag. Leef erg met hen mee, kan me het gevoel van zwanger zijn nog zo gemakkelijk voor de geest halen.... Altijd met z'n tweetjes. Maar zelf zwanger worden, dat wil ik nog niet uitsluiten, dus geen definitieve beslissingen nemen op dat vlak. Wie weet, ooit in de toekomst, gaat het nog eens kriebelen. Vier kinderen lijkt me leuk, maar voor ons moeilijk realiseerbaar financieel gezien, maar ook praktisch gezien (huis heeft 4 kamers, de auto 5 zitplekken bijv.). Ook het idee van de beperking van het zwanger zijn, op het werk zou ik dan weer op de Open moeten werken, en er is dus al iemand zwanger. Niet handig voor de bezetting. Maar ook al het geregel, geboortekaartjes, naam, bevalling (!!!), verloskundige bezoekjes, evt. complicaties, pfff. Maar we zijn ook wel toe aan wat rust, Ferron is 1 jaar en 7 maanden, gaat steeds wat meer doorslapen (nu al 2 nachten de afgelopen 2 weken) en Neville gaat na de vakantie samen met Romy naar school. Dus in de ochtenden kunnen we ons huis leeg gaan verkopen, babyspullen de deur uit, marktplaats op. Maar afgelopen maand twee keer een ongelukje met het condoom. Beide volgende dagen de morning after pil gehaald (a 13,- per stuk). Na de tweede keer besloten een spiraaltje te laten zetten, maar daar moest eerst een gesprek voor plaatsvinden met de huisarts. Het zou betekenen dat de borstvoeding terug kan lopen en soms zelfs stoppen, ook gaan de hormonen over in de voeding. Daarom ook niet eerder mee willen beginnen. Ook nu liever niet, maar wellicht toch noodzakelijk om een zwangerschap te voorkomen. 2 Jan. gesprek met huisarts, nog steeds niet ongesteld, misschien vanwege de invloed van de hormonen na 2 van die pillen? Wel iets bloed verloren, maar ja, erg weinig. Recept gekregen van huisarts en deze dacht dat ik waarschijnlijk niet zwanger zal zijn. Op de terugweg naar huis een test gehaald, dit is wel nodig als je een spiraaltje laat plaatsen, je moet zeker weten dat je niet zwanger bent. Thuis de test gedaan en onmiskenbaar: Zwanger! Tja, als deze kleine zich door alles heeft weten heen te worstelen, dan wil het vast graag komen. Hoe kun je dat dan weigeren? Gelukkig denken Hilco en ik daar hetzelfde over en zijn we dus in blijde verwachting van een vierde! Romy en Neville reageerden erg enthousiast, wat misschien niet zal gelden voor mensen in onze omgeving. Daar zie ik wel wat tegenop, maar het is zo, dus kunnen we maar beter de schouders eronder zetten.
Ik voel me verder niet echt zwanger, ben wel wat sneller emotioneel en erger me sneller aan patiënten die zich onredelijk gedragen. Mijn geduld is sneller op, maar ook voel ik sneller tranen prikken als iets me tegen staat of als ik iets zielig vind.
Op het werk reageerde iedereen erg positief, mensen die me benijden omdat ze zelf graag een groot gezin hadden gehad, maar ook omdat ik nu samen op ga met mijn collega.
Nu is het twee dagen geleden dat we erachter kwamen, en beide ochtenden realiseerde ik me met een schok: Oh ja, ik ben zwanger! Toch gek, maar wel leuk!
reacties (0)