Alweer ruim 6 maanden
Ferron is alweer ruim 6 maanden nu, eet zo nu en dan wat groente of fruit via de rapley methode. Het gaat hem best aardig af, hij accepteert alle smaken (ook paprika, rauw). Veel komt er nog niet naar binnen, maar qua onderzoeken en proeven heeft hij al veel geleerd. Ook wel gezellig dat hij nu aan tafel kan zitten in de kinderstoel en 'mee-eet.' De eerste twee tandjes zijn door aan de onderkant, heeft wel een maadn geduurd, kwijlen, huilerig, rode wangetjes, overal driftig op kauwen, etc. Mijn tepels vooralsnog nog niet overigens, gelukkig maar. Je draait je erg simpel van buik naar rug en omgekeerd, kost geen enkele moeite meer, wat maakt dat de box te klein voor je wordt. Je vindt het er ook niet erg leuk meer, bent het liefst bij ons aan de eettafel (waar wij jou ook het liefste hebben natuurlijk, bij ons).
Romy gaat nu sinds de kerstvakantie naar de basisschool. De eerste week geen enkel probleem, alles nieuw en interessant, leuke juf en gastvrije, sociale klasgenootjes (en ouders). Alleen de thee kon je nog niet zo bekoren. Na een week zou je maandag weer naar school, maar toen sliep je nog om 07.15u toen ik je uit bed haalde. Je gaf aan moe te zijn, treuzelde met je brood, aankleden, etc. Je was ook wat stilletjes. Eenmaal in de klas (met Neville jou heengebracht, want hij ging nadien naar de peuterspeelzaal), betrok je gezichtje, kreeg je een pruillip en huilde je heel ingetogen toen er met het belletje werd gerinkeld, toen ik wegliep, strekte je je uit en riep: "Mama, ik wil met je mee.....!" Ik had je al bij juf op schoot gezet en genoemd dat ik je na school weer op zou komen halen, dat je zou gaan tekenen en buiten spelen. Vervolgens heel dapper weggelopen al zwaaiend. Was er zelf ook wel verdrietig van, voelde me haast een soort verrader door zo bij je weg te lopen. Ik legde in de auto aan Neville uit dat mama een beetje verdrietig was (tranen in de ogen) omdat Romy verdrietig was toen we wegliepen en mama dat een beetje lastig vond. "Tja, Romy wel, ikke niet." Terwijl je altijd als eerste troost als ze nep-verdrietig is omdat ze jouw speelgoed wil, nu is ze echt verdrietig, vind je het niet erg!
Juf vertelde later dat veel kindjes dat hebben, het besef ouder te worden en dat het definitief is dat ze kleuter zijn, komt vaak pas na een week (of 2), bovendien is dan het nieuwe eraf. Andere ouders herkenden dit ook wel, alleen was Romy wel erg onbevangen de eerste week, sommige kinderen vinden juist die eerste week erg lastig. Maar dat had ik al niet verwacht, omdat je altijd wel voor nieuwe uitdagingen te vinden bent. Dus ik was toch wel een beetje verbaasd die maandag.
Dit duurde de maandag, dinsdag en donderdag en vrijdag mocht Romy hulpje zijn en zelf met het belletje rinkelen en naast de juf zitten. Toen was het ineens goed. Je telt trouwens de koppen thee die je drinkt en telt alle dagen bij elkaar op, op donderdag had je er al 8 gehad in totaal, aldus jezelf. Wel grappig, op vrijdag vroeg je er zelfs zelf om toen je thuis was en je dronk het ook nog op! Ik ben wel trots op je hoor.
We hadden verwacht dat je overigens niet te genieten zou zijn als je uit school kwam door alle nieuwe indrukken, maar dat blijkt geenszins het geval. Je bent juist erg vrolijk dan gelukkig.
De school bevalt tot nu toe prima, het voelt goed en dat vind ik het voornaamste. Ze zoeken nog een kleuterjuf vertelde een moeder, maar dat duurt wat lang. Ze schijnen echter de perfecte juf te willen en niet een goede, dus vandaar. Volgens die moeder zit er ook nog wat tussen goed en perfect. Dat is vast zo, maar dat geeft mij ook het gevoel dat juf Madoe blijkbaar perfect is en dat is leuk om te weten natuurlijk.
Neville gaat nu dus alleen naar de Peuterspeelzaal, wel gek, maar het voelt daar wel anders nu Romy daar niet meer is. Toch alsof we al een beetje afscheid hebben genomen van een bepaalde fase en een nieuwe zijn ingegaan. Ook vreemd om Romy nu zoveel te missen en Neville zoveel alleen thuis te hebben met Ferron. Neville geeft ook wel aan dat hij Romy mist, is erg blij als ze weer thuiskomt.
Ferron is inmiddels helemaal weer beter, groeit al zijn kleren uit.
Ik ga mijn kinderen even tot de orde roepen nu, Romy maakt lawaai, terwijl papa en Ferron op de bank liggen te slapen en Neville achter mijn rug op de stoel geklommen is (wil ook letters schrijven op de computer).
reacties (0)