Naar anesthesist en voor de 3d scan geweest
Afgelopen donderdag naar Nijmegen geweest voor de afspraak met de anesthesist. Dit gesprek duurde maar een kwartiertje. Hierin zijn we voorbereid op de operatie, wat wij kunnen verwachten en wat er van ons verwacht wordt. Dan wordt het ineens 'echt'. Op de terugweg bij Oma Neutel langsgegaan, die vond het erg leuk om je weer te zien. En knuffelde je even flink omdat het de laatste keer zou zijn waarschijnlijk dat ze je zou zien voor je operatie. Ze heeft erg met je te doen.
De dag daarna gingen we naar het WZA voor de scan. Helaas lag je niet stil, je was te wakker. Het is twee keer geprobeerd, maar omdat je teveel straling krijgt als het weer zou mislukken, wilden ze het niet nog een keer proberen die dag. Nou moet er een dagopname geregeld worden, zodat je een roesje kunt krijgen. Het is de vraag of dat volgende week nog zal lukken.... Bah, waren we zo mooi op tijd met de scan. Hier balen we wel van. We hadden ook niet verwacht dat dat kon. Wij dachten dat ze wel iets hadden om het hoofdje van jou voor korte tijd te fixeren. De scan duurt maar enkele minuten nl. Ze hebben je lijfje wel ingebakerd (iemand van de kinderafdeling) en een speen gegeven (die krijg je nooit, dus daar werd je niet echt rustig van). Ingebakerd zijn vond je ook niet leuk, je zat te wurmen om los te komen en moest daardoor zelfs huilen.
Gisteren (zat 1 okt) was het wel 25 graden! Je kon in je rompertje in de kinderwagen mee naar de stad. Het was ook windstil, dus lekker warm. Afgelopen zomer zijn er maar 7 warme dagen geweest (boven de 25). In september waren dat er 5, al meer dan in juli en augustus samen. Wel zonde van mijn verlof, dat had ik wel wat zonniger voorgesteld.
Sinds vrijdag (eergisteren) ben je 12 weken en lijkt ook meteen in het 12 weken sprongetje beland te zijn. Steeds huilen zonder duidelijke reden, als we je optillen en rondlopen, ben je het rustigst. Al kun je tussen je verdriet door, prima lachen en vrolijk zijn. We kennen het alleen niet zo van jou dat je verdrietig bent.
Je bent nu al een tijdje goed verkouden, snotneusje en hoesten. 's Nachts heb je daar het meeste last van, dus uien bij het bed, dat lijkt wel wat te helpen. Als we het een keer vergeten, ben je in ieder geval veel snotteriger. Je slaapt wel redelijk goed, gisteravond van 21.00-04.10u. Dus dat is lang achter elkaar. Alleen werden Romy en Neville 3x allebei wakker. Romy had het bed (voor de derde nacht op rij) nat. Wel jammer, want straks moet ze misschien weer een luier aan. Misschien maar beginnen met een plasronde 's nachts. Dat heeft ze nooit nodig gehad. Neville zei vanmorgen meteen dat hij zijn bed ook nat had (wilde graag mee naar ons bed, waar Romy ook lag).
Grijpen lukt je steeds beter. Soms zie je ineens je vuistje voor je gezicht langs gaan en dan kijk je ernaar of je hem probeert te bezweren. Dan beweeg je hem ineens heel langzaam terwijl je er strak (scheel) naar kijkt.
reacties (0)