De 1e kraamweek alweer voorbij!

De eerste dag was je erg rustig, je liet je niet horen. Dit zijn we niet gewend, dus vroegen we ons af of alles wel klopte. Ook 's nachts dronk je en viel je daarna weer lekker in slaap. Meteen al 3 a 4 uur tussen de voedingen. De volgende dag werd eerst Romy wakker, die heeft een half uurtje bij jou en ons in bed gelegen, zo kon ze je uitgebreid bewonderen. Ze was erg onder de indruk. Een half uur later werd Neville wakker toen brachten we Romy vast naar beneden en kon Neville nog een half uurtje naar je kijken (papa was bij jullie en ik was bij Romy). Pas toen je een geluidje maakte, keek Neville verschrikt op: He, ligt de baby daar? Hele verbaasde en enthousiaste ogen. Direct heel zorgzaam. Neville lijkt mijn buik erg te missen, heeft bijna elke dag van deze week gezegd dat mijn buik weg was en dat er niet meer geschopt werd, aaide er regelmatig even (met heimwee?) overheen of legde zijn hoofdje op mijn buik. Als je begon te huilen, wilde beiden je meteen troosten. Bijv. toen je uit het badje kwam (wat je heerlijk vindt!) en moest huilen door de kou. Zodra je aangekleed was, rende hij naar de bank, ging klaar zitten met de armpjes uitgestrekt, zo van: geef maar hier. Toen Judith jou aan Neville gaf, was je op slag stil. Daarna wilde Romy je graag op schoot. Ze vraagt hier regelmatig om en we hebben er mooie foto's van waarop je goed kan zien hoe trots ze is. Sowieso lijk je goed op Romy en hem te reageren. Zij maakten tijdens de borstvoeding, toen je nog in de buik zat, ook regelmatig geduldig contact met jou.

De stuwing begon al op de derde (zondag) dag en was meteen behoorlijk. De volgende dag was het al pijnlijk en dinsdag was het verschrikkelijk. Ze liepen vanaf mijn sleutelbeen en aan de zijnkant tot op mijn rug. Volgens Judith was het ook wel heel enorm, had het nog niet eerder zo erg meegemaakt. Dus dat zegt wel wat. Ik heb er maar een foto van laten maken door haar, want ik kon me van de vorige stuwing (toen Neville net geboren was) niet meer precies herinneren hoe erg het nou was. Mijn borsten waren groter dan mijn billen en die zijn nogal gegroeid tijdens de zwangerschap. En zo hard als bakstenen, ik kon mijn bloed voelen kloppen zo strak zat het vel (je kon zelfs vingerafdrukken erin zien als je je vinger er even op had laten rusten), ik kon geen enkel gevoel eraan hebben, als er stof overheen gleed, deed het al pijn. Gelukkig zakte het na dinsdagavond langzaam af. Ik heb even geprobeerd om Romy en Neville de druk eraf te laten drinken, maar kon niet op mijn zij liggen, dus lag op mijn rug. Hierdoor leunden ze teveel met hun kinnetjes op mijn borsten, dat trok ik echt niet. Dus tot donderdag heeft geen van beide kunnen drinken. Romy is nog met Hilco even weggeweest toen en toen heb ik alleen Neville even laten drinken. Die viel er haast van in slaap. Ik vind het ook wel vervelend dat dat erbij ingeschoten is, want ze wilden wel graag drinken. Gelukkig geen scheve gezichten naar jou, ze leken wel te begrijpen dat jij nu even voorgaat, heb dit ook regelmatig uitgelegd.

Door de stuwing kreeg jij veel voormelk binnen waardoor je maandagavond voor het eerst last kreeg van krampjes en moest huilen. We wisten niet eens dat dat geluid in jou zat, we hadden het nog niet eerder gehoord! Ook dinsdagochtend had je daar nog 1,5 uur last van. En tussen de middag heeft Judith nog een poos met je op de bank gezeten om je te troosten, dat was voor het eerst dat ze jou een langere tijd op schoot had, want tot dan, kon je jou gewoon wakker weg leggen zonder dat je protesteerde. Blijkbaar had je genoeg te zien en verder nergens last van. Judith raadde aan om dan wat vaker 1 borst achter elkaar aan te bieden vanwege de vettere achtermelk, dit leek meteen wel te helpen.

Veel visite komt er nog niet, de meeste mensen zeggen dat we maar lekker moeten genieten van de eerste week en ze ons nog even met rust laten. Wat natuurlijk maakt dat iedereen straks komt en we het dan juist druk gaan krijgen. Ik had haast weer de neiging (dat had ik beide vorige keren ook) om mensen op te bellen om te vragen of ze langs wilden komen. Dat deed ik dan nog net niet, maar ik wel verschillende mensen gebeld om uitgebreid over de bevalling en jou te vertellen. Ze waarschuwen al dat het stilte voor de storm is dat je zo rustig, tevreden, relaxed en ontspannen bent. Je lijkt ook precies te weten hoeveel je moet drinken, want we zijn nu een week verder en je hebt tot nu toe nog maar 1x iets teruggegeven (qua spugen) en bent meestal dus voor 3 a 4 uur nadien verzadigd. Meteen na de voedingen ga je dromen en lijk je haast te trippen. Je oogjes draaien weg en je bent continue aan het glimlachen en zelfs zo erg dat je soms je hele mond wagenwijd open hebt. Dat is zo'n aandoenlijk gezicht.

En je lijkt blauwe ogen te krijgen. We keken hier wat raar tegenaan omdat we dit niet gewend zijn met vier bruinogigen in dit gezin. Maar we wisten dat de mogelijkheid er wel was (we dragen beide een gen voor blauwe ogen, je oma's). Straks lijk je op Neville (of krijg je papa's donkere haar als je groter wordt) en heb je misschien blauwe ogen, grappig.

Vandaag is het vrijdag en zit je precies weer op je geboortegewicht, dus dat doe je netjes. Romy en Neville zijn uit logeren bij Judith, Martijn, Veerle en Yinthe. Zo kunnen wij al onze aandacht even op jou richten en zijn zij er ook even uit. Judith heeft al verschillende keren gebeld om verslag te doen van hoe het met hen gaat, ze hebben veel plezier hoorden we al en gingen 's avonds meteen lekker slapen. Het is nl Oostermoerfeest, jullie zijn met z'n vieren in een bakfiets (door Justin bestuurd) door Zuidlaren gefietst, hebben ergens wat gegeten en naar een parade (o.a. met trekkers en oude auto's) gekeken. Vooral Neville had dat prachtig gevonden. Wij zijn vandaag dus voor het eerst met z'n vijven in de auto geweest en het past! 1 kinderstoel voorin (Romy voelde zich net een prinsesje), 1 achterin met de maxi-cosi en ik. 's Avonds zijn we met jou in de kinderwagen boodschappen gaan doen voor het eerst. Het was ook voor het eerst deze week (sinds we naar buiten konden jij en ik) droog en zonnig vanavond. Heerlijk om er even uit te zijn. Ook zijn we met z'n drieen naar Joke, Remon en Liam geweest. Je bleef lekker slapen, hebben ze je nog niet met de ogen open gezien.

Hil heeft in de tijden dat ik moest rusten steeds wat ondernomen met Romy en Neville, fietsen, wandelen, etc.