De tijd vliegt

Mila agelopen zondag alweer 2 maanden jemig wat gaat dat hard.Maandag naast een kindje gestaan van een week oud en wat een verschil alweer.We hebben een gipsafdruk van haar handje en voetje gemaakt.Ze weegt nu 4200gr ongeveer met 55cm dus nog steeds een kleine smurf.De nachten gaan steeds beter.Meestal van 23uur tot 6uur en soms een vergissing en dan is ze er om 4uur.Meestal als ze 6uur geweest is meteen weeer slapen en 9uur wakker voor de volgende voeding.

Over 2weken is het een feit dan zit mijn verlof er weer op. Wat is dat omgevlogen!!Ik wil nog helemaal niet werken zeker niet met al dat gezeur op mijn werk bah. Niet voor niks heb je in veel landen veel langer verlof dan is je ritme qua voedingen en slapen redelijk voor elkaar en ben je zelf ook bijgeslapen. Nu moet je werken als er vaak nog weinig ritme is.Ik ben daarom heel streng op slapen op vaste tijden en vindt het lastig (maar wel Heerlijk)als ze bij me slaapt want straks kan dat ook niet meer. Mijn baas wil tijden van het kolven of live voeden hebben om mijn rooster aan te passen maar daar zit nog niet heel veel verhaal in. Als ze lang slaapt op de dag komt ze keurig om de 4uur maar als ze een uurtje slaapt en weer wakker is ben ik blij dat ik de 3uur redt.

Allemaal gezeur eigenlijk wat ik nu op schrijf als ik zie wat de lieve ouders van Levi allemaal mee moeten hebben maken.Wat moeten we toch trots en gelukkig zijn met een gezond kindje die je op mag zien groeien. Al moet je er ieder uur uit s'nachts toch?!

Lieve papa en mama van Levi jullie kunnen trots op jullie zelf zijn hoe sterk jullie waren in deze moeilijke tijd en trots op jullie mooie lieve vechtertje die bij vele mensen in hun hart zit .Heel veel sterkte zaterdag in ons hart zijn we bij jullie. En Levi zal nooit vergeten worden. Hij zit bij vele in hun hart en heeft na het lezen van de mooie maar verdrietige blogs ook bij mij een speciaal plekje.