Geen twijfel meer!

Hallo meiden!

Na 2 maanden geen blog meer geschreven te hebben vond ik het nu wel weer eens tijd worden.

In mijn laatste blog had ik geschreven dat mijn man twijfelde over zijn kinderwens en het eigenlijk niet meer zo zag zitten. Tja en daar ga je dan. Wat moet je dan en nog belangrijker, wat wil ik zelf! Door zijn twijfels en weinig enthousiasme leek mijn wens voor een kindje ook minder te worden. Hij wilde er weinig over praten en kon mijn gevoelens niet echt kwijt bij hem. Op een gegeven moment had ik zoiets van, och misschien is het ook wel beter zo en moet ik deze wens maar niet laten uitkomen. We waren al plannen aan het maken over hoe ons leven er dan zal uit gaan zien en wat we nog wilde bereiken. Toch bleef het bij mij alleen maar knagen! Ik kon het niet van me af zetten, maar durfde er ook niet aan toe te geven. Ik had zelfs nog een afspraak gemaakt bij de gyn, omdat we weer bijna een half jaar verder waren met proberen en dan terug mochten komen. We hebben ook 1 maand niet echt geprobeerd en dat voelde toch echt als een verloren maand.

Maar alles is veranderd!! Ik was het beu dat mijn gevoelens zo gemengd waren en ben met mezelf in beraad gegaan. Wat zou er met mij gebeuren als ik het niet zo gaan proberen en mijn wens zo laten liggen...precies...ik zou er SPIJT van krijgen! Vanaf dat moment was de knop voor mij om. Wat een opluchting en rust is er bij gekomen. Het gekke hiervan is dat mijn man ook geen enkele twijfel meer heeft en er ook echt voor wilt gaan. Hij gaf aan dat door mede mijn vertwijfeling en het lange wachten hij er ook niet meer zo enthousiast over kon zijn. Hij wilde dat ik zelf een keuze ging maken en op zoek ging naar wat ik nou echt zelf wilde. Hij wilde me niet pushen en door zelf minder enthousiast te zijn, gaf hij mij de ruimte. (mannenlogica natuurlijk maar het heeft wel geholpen). Deze maand zijn we ook echt heel actief en vol liefde en overgave bezig geweest. En nu maar wachten...

1-10 mogen we naar de gyn en krijgen we te horen hoe we verder dit pad gaan bewandelen. Ik vind het spannend, maar wat ben ik blij dat ik nu zo zeker en sterk ben!! Geen twijfels en alleen maar een groeiende wens!! Heerlijk!

Dank jullie wel nog meiden voor jullie lieve reacties op mijn vorigen blog!

Liefs