Wachten op ei en twijfelen

Vandaag zit ik op dag 17 in mijn cyclus. Deze maand begonnen met ovulatietesten en ben optijd begonnen. Vanmorgen zag ik een heel licht streepje op de test. Dus dat betekend nog even door testen. We hebben het wel al om de dag extra gezellig gemaakt. Het rare is wel dat ik al vanaf de 14e pijn aan mijn (.)(.) heb. Dit heb ik normaal nooit. Aan het slijm zie ik verder weinig, maar heb wel sinds vanmorgen wat ongi-klachten. Kan dit toch betekenen dat mijn eisprong eraan zit te komen?? Rustig afwachten en maar gezellig blijven maken.

We praten de laatste tijd erg veel over zwanger worden en wat als het wel/niet lukt. Hoe bewust en graag ik ook zwanger wil worden hoe bang dat ik ben voor de toekomst. Het klinkt misschien heel raar, maar ben toch wel bang voor de grote verandering dat een kindje (hopelijk) met zich gaat mee brengen. We hebben nu een heerlijk leven, vol vrijheid, mooie vakanties, goede banen en zijn dolgelukkig. Daarbij genieten we enorm van alles wat we samen doen. Nu blijf ik me afvragen, als we een kindje mogen krijgen, blijven we dan net zo gelukkig en genieten van het leven of zal het toch wel totaal veranderen en zal het niet meer worden zoals het nu is? We zijn er heel bewust van dat zaken gáán veranderen, maar wil ik dat wel? Ik weet dit klinkt zo niet logisch, maar het houd me wel heel erg bezig. Volgens mijn vriendin denk ik zo uit zelfbescherming. Zeker omdat we niet alle tijd van de wereld hebben om zwanger te worden. Ik weet het niet. Ik heb bij mijn schoonzusje vanaf dat zij zwanger is geworden alleen maar negatieve dingen gehoord en nu dat ze een prachtig kindje heeft kan ze nog niet echt genieten en blijft ze hangen bij de minder leuke dingen die gebeurt zijn. Dat mag, maar kijk ook eens naar wat je wel hebt! Daarbij is er veel veranderd in hun relatie en lijken ze elkaar kwijt geraakt te zijn. Vertel me a.u.b dat dit echt niet altijd hoeft. Misschien dat ik daarom zo twijfel. Ik zie ook wel dat dit allemaal niet hoeft en dat andere mensen wel dolgelukkig zijn met elkaar, maar wie zegt dat mij dit niet gebeurt. Pfff wat een getwijfel ook allemaal. Ik moest het even voor mezelf opschrijven, zodat ik hier toch wat meer rust in ga krijgen. Laten we nu maar gewoon heerlijk blijven genieten van elkaar en hopen dat wonderen bestaan! Opgeven is nu nog geen optie, al geeft mijn lijf wel aan dat deze het zwaar heeft. Ik benut alle kansen en als het ons gegund is mogen we ook een klein wonder ontvangen en dat mijn twijfels zullen verdwijnen!