Zwanger, eenkennige peuter en ruzies met vriendlief..

Hoi dames,

Ben even aan het zoeken naar wat opbeurende adviezen/reacties etc...

Op dit moment ben ik bijna 29wkn zwanger en is Jesse ruim 21maanden. Ik merk dat Jesse nu de fase heeft van wat eenkenniger zijn en dan altijd en overal het liefst in de buurt van mama is. Hartstikke lief natuurlijk maar ook erg lastig soms. Natuurlijk merkt hij dat er vanalles in mama's buik en de omgeving veranderd dus kijk ik er niet van op dat dit ook merkbaar is in zijn gedrag.
Zo wil hij op dit moment echt niet graag naar schoonouders toe als ik ga werken. Ook het kdv is geen favoriet. Dit geldt dan alleen voor het wegbrengmomentje bij beiden. Hij klampt zich helemaal aan me vast. Huilt het echt uit dat ie met mama mee wil en probeert vanalles om me bij zich te houden. Nu kan ik hier nuchter mee omgaan omdat ik weet dat zodra ik weg ben, hij lekker gaat spelen voor de rest van de dag.
Zo ook vandaag op het kdv. DRAMA toen ik hem achterliet, maar niet uitgespeeld zijn als ik hem kom halen...gelukkig maar!????
Bij mijn ouders is hij wel altijd super op zijn gemakje. Wanneer ik hem daar afzet zegt hij soms al doei mama voordat het tijd ia dat ik ga!!? Haha erg grappig maar stiekem ook geruststellend dat hij het zo naar zijn zin heeft.

Nu denk je vast, ach das een fase en is heel normaal..
Dat vind ik zelf dus ook, maarrrrr het lastigste is dus dit ook naar papa toe gebeurd. Wanneer papa zegt dat hij Jesse naar bed brengt is het ook huilen en drama want mama moet mee! Vanavond gingen ze samen in de douche, maar het moment dat Jesse merkt dat ik dus niet in het hokje erbij kruip is het foute boel! Hierdoor wordt papa gefrustreerd, begint te mopperen, wast hem vlug vlug af en zet hem lichtelijk geirriteerd op de handdoek bij mij.

Het is niet continu zo erg, maarja ik blijf wel aangeven bij vl dat dit toch ook wel vaker gaat voorkomen wanneer broertje zich over een paar maanden gaat aanmelden!

Hierover gaan dus ook nogal de (behoorlijk heftige) ruzies tussen ons. Afgelopen weekend een erg heftige ruzie gehad. En vanavond na het douche-voorval dus ook weer over hetzelfde onderwerp.
Ik probeer telkens hem te laten inzien dat het minstens zo belangrijk is dat papa ook deelneemt aan alles zodat ook straks alles hopelijk wat soepeler gaat.
Helaas heeft hij geen fatsoenlijke opvoeding gehad wb communicatie, ruzies uitpraten en je meningen ventileren naar elkaar!!
Ik geef aan dat ik snap dat het echt niet fijn overkomt wanneer Jesse zo fel tegen hem reageert en om mij vraagt. Maar ik leg dan ook uit dat het ook van zijn kant wat meer mag zijn.
Zo komt hij na een lange dag werk thuis, eten samen en ploft op de bank. Terwijl dat juist voor Jesse DE tijd is om lekker ff de stoeien/spelen/gek doen met papa. In ieder geval om zijn aandacht te eisen. Tja een uur later lig je alweer in bed, dus wanneer kun je ander met je papa spelen?!

Vl zegt dan geirriteerd, ja maar ik werk hard en wil ff rustig aan doen en ff tv kijken...hier.heb ik dus weinig.begrip voor wanneer ik net zo goed gewerkt heb, Jesse onder mijn hoede heb om het werk heen, eten kook en ach ja het huishouden eromheen doe!!????

Ik blijf maar proberen om bij hem binnen te komen met uitleg waarom het.zo belangrijk is dat Jesse ook de volle aandacht (terecht) opeist van papa en dat bij nummer twee er meer door mij van vl verwacht wordt thuis...
Als antwoord krijg ik dan te horen, ja maar ik werk van 05.00 tot 19.00 dus ja dan zal moeilijk gaan..

Nadat we zo'n soort discussie alweer hebben gehad is de onderlinge sfeer ook verre van fijn natuurlijk. Ik weet ook wel dat de zwangerschapshormonen hier niet handig bij zijn, maar dat is maar een gedeelte ervan.
Ik merk dat ik er steeds somberder van wordt terwijl ik juist zo van alles wil blijven genieten!
Ik heb nu ook al een paar keer een flinke huilbui gehad omdat het me gewoon aangrijpt. Ik moet er niet aan denken dat ik ooit een gebroken gezin krijg, maar zoiets stelt je soms toch wel behoorlijk op de proef...

Zo, nou mijn gevoel en geklaag ook weer ff van me af kunnen schrijven... en nu maar weer de schouders eronder en hopen dat het een beetje losloopt!!

Welterusten dames!!

613 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • Mamaaa~

    Mijn dochtertje is 29 maanden, ik ben niet zwanger en werk momenteel niet maar herken veel...De kleine is de laatste tijd veel Mama-Mama-Mama en papa werkt van 08.00 tot 21.00 en als hij thuis is ligt hij voor de tv want ja hij is moe, tsja ik ook de hele dag met die kleine en het huishouden plus ze is de laatste tijd echt haar grezen aan het verleggen en alles uitproberen en gillen en en en en

  • ~mus~

    De eenkennige fase is met recht een fase, dat is hier ook zo. Als ze mij niet ziet, is het goed, anders mama mama. Gelukkig gaat mijn vriend er super relaxed mee om en maakt er zelfs zijn voordeel van bij een poepbroek, dan krijg ik haar met een big smile en zegt hij: tja, ze wil toch mama... Mijn zoontje heeft het toen ik zwanger was op vakantie andersom gehad, dat hij meer naar papa trok en dat vond ik zo moeilijk! Heb echt wel eens kinderachtig gereageerd en niet zoals mijn vriend nu doet, hij kan echt genieten van ons, dat ons meisje zo naar mama trekt. Vwb het spelen met Jesse, ja, dat is super kinderachtig van je vent, hallo, je bent 24/7 vader, helaas ook als je hard hebt gewerkt. Probeer hem anders in jullie spel te betrekken, koop een serviesje, zodat hij als papa thuis komt kopjes thee voor papa moet maken (kan papa toch op de bank blijven ) en verder helpt een beetje liegen vast ook, zeggen dat Jesse al de hele dag zegt dat papa de puzzel, kleurplaat, you name it moet maken, papa doen. Streelt hem vast. Hier werkt dat wel als papa te lang op de wc zit bijv Stickers zijn ook leuk, van die dikke, die kunnen ze al zelf eraf halen en dat kan hij naast en met papa doen. De laatste weken van de zs waren mijn zoontje en ik btw erg close, dat vond ik overigens het moeilijkste toen de baby werd geboren, ik miste de wij tijd (van mijn zoontje en mij) samen heeeeel erg. Dus dat kan ook nog! Kwam wel iets later overigens, de eerste week was ik echt into de baby en werd er ook goed voor de oudste gezorgd door mijn ouders en papa. Komt allemaal goed, maar betrek je vent vooral in het spelen met Jesse, dat maakt deze fase misschien makkelijker!

  • surroKIWIbaby

    Hier is het met vlagen dat (vooral de jongste) dan weer papa, dan weer mama verkiest. Lastig en niet leuk voor de andere, maar als ik er dan bijvoorbeeld even niet ben, dan mag papa wel zijn haren kammen, zijn pyjama aandoen, zijn tanden poetsen enz. Ze worden zich steeds meer bewust van dat ze een keuze hebben, dat ze inbreng hebben in de situatie en dat ze hun mening kunnen uiten. Eigenlijk alleen maar goed, want het hoort bij het zelfstandig worden en opgroeien :) Verder zou ik met je vriend afspreken dat hij als hij thuiskomt 10 minuten aandacht geeft aan zijn kind: stoeien, kletsen, lego bouwen, verhaal voorlezen. Maakt niet uit wat, als het maar even 10 min onverdeelde aandacht is. Wat is nou 10 minuten op een dag? Je zult er samen uit moeten komen, want idd zul je het over een paar maanden nog veel drukker hebben en dan begint de jaloezie ook nog (als je pech hebt). Succes meis!

  • Maja31

    Hele moeilijke situatie maar herkenbaar voor mij vanuit je vriend zijn positie. Hier heeft mijn man de eerste 1,5 jaar vooral voor inze dochter gezorgd en het is echt 2 handen op 1 buik. En dat kan echt pijnlijk zijn, zeker als je al moe thuiskomt en niet de energie en het geduld hebt. Ik ga dan bijvoorbeeld wel met onze dochter in bad zonder dat mn man erbij is zodat ze even niet naar hem toe kan trekken en ze is gek op badderen. Probeer de situatie een beetje te laten rusten, je vriend moet zich zelf even over de afwijzingen heenzetten en misschien ook eens alleen wat leuks met jullie zoontje doen, zonder jou in de buurt. Sterkte meis, komt vast goed!