Hallo lieve dames,
Na een aantal turbulente en vermoeiende weken hebben we dan eindelijk een beetje onze draai gevonden zo lijkt.
Wat is het leven als kersverse ouder een puzzel zeg!! Ik ben echt super super super blij met ons lief mannetje! Maar wat is het toch zoeken naar de 'juiste' weg saampjes.
Ik hen denk ik nog nooit zoveeluur per dag op internet gezeten om ergens maar een 'handleiding' te vinden hoe je een kind kunt opvoeden..hahaha!!
Iedereen geeft je ongevraagd adviezen en tips wat natuurlijk heelberg lief bedoekd is, maar waar je vaak ook helemaal niets mee kan en het je zelfs nóg onzekerder kan maken dan je al bent.
Ook als je juist tips ofzo vraaht krijg je de meest uiteenlopende antwoorden waar je dan dus maar zelf weer een 'goede' keuze uit moet maken. Of je probeert juist iets uit en krijgt meteen op je lazer omdat het belachelijk is dat je het zo doet! Tja dus zoaks ik al zei...het is echt één grote puzzel!!
Inmiddels hebben we dus ontzettend veel dingen geleerd,uitgeprobeerd en ook weer heel snel losgelaten, maar met de tijd komt alles goed! Haha!
In de eerste 2 weken ging eigenlijk alles goed. Vooral veel hulp van een lieve kraamhulp en verloskundigen etc. Dasrna moesten we het 'alleen' gaan doen...spannend en leuk natuurlijk! Fijn dat je met je eigen gezinnetje aan de slag kan en elkaar kan gaan leren kennen zeg maar.
Maar vanaf de derde week vond ik het ontzettend lastig! Je weet nog niets in feite en ook Jesse moet overal aan wennen in de grote en nieiwe wereld om hem heen..
Huiltjes, krampjes, spugen, niet slapen, onrustig zijn en noem maar op!!..Ik dacht zo vaak wat doe ik nu verkeerd!?!
Naar het cb, naar de ha, naar de osteopaat, naar familie en vrienden..alles zoveel mogelijl navragen om maar te hopen dat het beter zou gaan!
Nu eindelijk sinds een paar dagen merken we echt verschil!!
Jesse is een vrolijk mannetje die nu echt begint te lachen en je herkent! Zo lief!! Hij is rustiger en dan bedoel ik gewoon meer ontspannen, hij is nieuwsgierig en leergierig dua in één woord...GEWELDIG!!
Morgen gaan we nog een keer naar de osteopaat voor de eventuele laatste spanningen in zijn lijfje weg te nemen maar zoals ik nu merk zullen we daar morgen zo klaar zijn!! Haha!
Nou meiden ik wou jullie heel graag even laten weten hoe een wens een groot kado is geworden en hoe groot het een geschenk voor ons is!!
Meiden met kids..nu snap ik jullie gevoel pas!
Meiden die nog met de wens bezig zijn...jullie gevoel ken ik ook en lwef met jullie mee!! Zet hem op en hopelijk kunnen jullie allemaal in de nabije toekomst voelen wat ik nu met mijn mannetje Jesse voel!!
Veel liefs!
reacties (0)