Een achtbaan....

Weer even een blik op de laatste week...

Mats heeft wat vocht in de handjes/voetjes en longetjes, hiervoor krijgt hij plasmedicatie en deze lijkt zijn werk te doen want we kunnen zien dat het vocht uit de handjes/voetjes en rondom de oogjes wegtrekt.

Ook hebben we weer een gesprek gehad (vrijdag 24-9) met de neonataloog. Alles gaat eigenlijk voorspoedig alleen de dips blijven komen, in het zuurstof van het bloed. Dit is een nasleep van de longontsteking en het is nu harder werken ivm het vocht in de longetjes. De dips kunnen weken aanhouden, Mats moet hieroverheen groeien en er hard voor werken om de beademing in de kast te laten liggen. We willen er niet aan denken dat dit weer nodig is zeker nu niet met het vocht erbij...De 40 ondersteunende pufjes zijn verhoogd naar 50...

Zondag...de dips komen te vaak voor en er wordt besloten een medicatie via een infuus te geven wat de hersenstam moet prikkelen. Hierdoor proberen ze de ademhaling beter te laten verlopen...Tot dinsdagmiddag gaat dit goed (maandag medicatie stop gezet) maar dan vanaf 14.00 komen de dips weer...

Dinsdag avond verlaten wij het ziekenhuis met de informatie als het die nacht weer vaak voorkomt zullen ze weer een infuus plaatsen en dat medicijn geven. Een spannende nacht en vanmorgen heb ik Bas laten bellen want ik was ergens bang voor weer minder nieuws...

We kregen te horen dat er afgelopen nacht enkele dips waren geweest maar vanaf 07.00 tot 11.30 geen 1! Wow wat kan het toch per dag verschillen wat er allemaal gebeurt. Nu maar hopen en duimen dat deze lijn zich vandaag heeft voortgezet.  Op het moment dat ik dit schrijf zie ik dat ze Mats weer activeren dus dat betekent een dip...maar goed misschien is dat de enige tot nu toe deze middag dus ik blijf positief.

De voeding gaat goed, temperatuur is mooi 37 graden en het gewicht gaat naar de 1700 gram dus dat gaat allemaal goed ;-).

Vandaag ook weer gesprek met maatschappelijk werk. Je bent hier vrij in of je dit wilt of niet maar ik heb afgesproken dit zeker 1 keer per week te willen. Alle begeleiding die wordt aangeboden neem ik aan want zoals ze ook zeggen, de klap en het verwerken komt vaak als de kleine mee naar huis mag en dit wil ik zoveel mogelijk proberen te voorkomen. Ook ben ik een dagboek aan t bijhouden (samen met de verpleegkundigen) om zo van me af te schrijven en zodat Mats het ooit eens terug kan lezen wat voor een vechtertje hij was.

De bv neemt de laatste dagen ook toe, eerst 10/15 per voeding en vandaag heb ik 55/30/35 dus dat is fijn! Heb sinds vrijdag medicatie voor de stimulatie gekregen en deze blijkt te gaan werken dus ook dat is positief nieuws. Het wisseld dus echt per dag hoe het gaat en wat we te horen krijgen. Maar zo dankbaar dat onze lieve kleine trots er zo hard voor vecht en dat wij weer elke dag van hem mogen genieten.

Nu de hoogste tijd om me klaar te maken en weer naar Nijmegen te gaan.

xxx von