Nooit meer
Noot meer een positieve test. Nooit meer een echo. Nooit meer een vluchttas. Nooit meer een dikke buik. Nooit meer bevallen. Nooit meer een pasgeboren baby vasthouden. Nooit meer een pasgeboren baby ruiken. Nooit meer maat 2 luiers kopen. Nooit meer een naam bedenken. Nooit meer borstvoeding geven. Nooit meer een baby van ons samen in huis. Nooit meer..
Maar ook nooit meer slapeloze nachten. Nooit meer in de weg zittende middagdutjes. Nooit meer die vervelende maxi cosi tillen. Nooit meer pijnlijke doorkomende tandjes. Nooit meer buikkrampjes..
Een gedachte waar ik vrede mee heb. Of tenminste, denk te hebben. Misschien een stukje zelfbescherming? Wie zal het zeggen. Misschien komt de teleurstelling nog wel over aan aantal jaar. Maar ik hoop en denk het niet. Het is goed zo.
Geen kinderen meer. En oke, 4 kinderen is een rijkdom alhamdulilaah. Iets waar ik super blij mee ben. Ik heb twee prachtige meiden en twee prachtige (bengels) van een jongens. Kan ik het afsluiten? 28 jaar en uitgezwangerd.. Ja. Ik heb er vrede mee.
Dat hoofdstuk heb ik afgesloten. Afgelopen maand ben ik wederom tante geworden van een prachtig mannetje en hoe schattig ook, het is fijn dat hij terug kan naar zijn mamma. Het vrijblijvende is heerlijk. Mijn jongste is nu 1,5 en ik kan niet wachten tot zij na de zomervakantie start op de voorschool. Eindelijk na 10 jaar tijd voor mijzelf. Geen babies meer voor deze mamma. Ik verwelkom de prepuberteit. Wij gaan een nieuwe fase in in dit huis. (met nog wel peuters en een dreumes ernaast pfoeee)
En wat betreft babies? Moge Allaah mijn kinderen zegenen met gezonde kinderen waar ik nog lang als oma van mag genieten en die ik mag verwennen en knuffelen ameen. MAAR als ze ziek zijn weer lekker terug naar mamma kunnen. Oma wilt namelijk van haar welverdiende rust genieten tegen die tijd in shaa Allaah.
reacties (0)