Was ik er wel klaar voor?

Je kleine is er dan eindelijk na al die maanden in je buik gezeten te hebben! Eindelijk genieten. Of je nu een huil baby of makkelijke baby hebt je geniet er toch wel van. De ontwikkelingen van je kleine gaan razend snel en je kan het zelf haast niet bijhouden of geloven! Het ene moment word je kleine geboren en kan het alleen huilen en liggen en nog geen paar weekjes later lacht je kleine hummel al en is je kleine hummel immens gegroeid!

Ja zo kun je ook nog eens uren naar je kleine kijken, om je kleine lachen, van je kleine genieten, gestrest worden van je kleine, verdriet hebben om je kleine, verdriet hebben van je kleine, lol hebben met je kleine en nog veel meer met je kleine.

Zo ontzettend veel dingen want je met en om je over je kleine kan. Zo veel dingen, leuke, goede en slechte en verdrietige.

Hoe veel geluk je ook ben je kleine hummel hebt kan af en toe de angst je bekruipen. Kun je zo nu en dan een onzekerheid bij jezelf bespeuren. Doe ik het wel goed? Kan ik het wel aan? Wanneer moet dit, hoe moet dat? Of je nou jong of oud ouder word weet je nooit helemaal waar je aan begint. Je weet nooit helemaal wat je te wachten staan. Soms maak je, je zorgen omdat je kleine wat ziekjes oogt en je niet weet wat je moet doen en daardoor bang bent dat je iets niet doet wat je juist wel moet doen. Soms ben je bang dat je, je kleine te warm of te koud aankleed. En zo zijn er zo veel angsten die je zo nu en dan wel eens bij jezelf kan bespeuren.

En altijd zullen ideeën en angsten je wel eens van achteren aanvallen om je weer eens goed onzeker te maken. Het is soms ook moeilijk om mee om te gaan en wil je even van iemand een bevestiging hebben dat je het goed doet. Dat verlicht vaak weer een hoop.

Soms denk je dus misschien ook wel eens ‘was ik er wel klaar voor?’. Dan kijk je naar je kleine hummel die daar zo onschuldig ligt te zijn en denk je… JA!