37 weken

Zoals de titel van deze blog al aangeeft ben ik 37 weken zwanger van onze eerste humpie. Tot voor kort kon ik zeggen dat ik zonder al te veel klachten door de zwangerschap ben gewandeld, maar sinds een paar dagen voel ik me toch echt een zwangere vrouw. Mijn conditie is natuurlijk al langer geleden wat achteruit gelopen, maar nu heb ik ook andere "ongemakkelijkheden" die om de hoek komen kijken. Niet echt om over te klagen hoor, maar... tja, gewoon ongemakkelijk. Ik merk dat rechtop zitten in de bank minder makkelijk is, om maar te zwijgen over het "bordje op de schoot" of schoenen aantrekken. In en uit de auto stappen is ook niet altijd prettig en geeft zelfs een pijnscheutje in de buik. Ik ben blij dat ik me aan de deurstijl kan ophijsen ;).

Afgelopen nacht kreeg ik halverwege enorme last van mijn heupen/bekken. Ik had gisteren zo'n 4 km met de hond door de sneeuw gewandeld en 's avonds nog eens ruim 40 houten platen van de oprit naar binnen gesjouwd. Ok, had ik ook niet moeten doen en ik moest het dus met die pijntjes bekopen. Ook begin ik nu vocht vast te houden. Mijn vingerkootjes zijn af en toe rood met wit van de spanning. Ook mijn enkels zien er niet meer uit als tevoor... en vanmorgen schrok ik gewoon van de dikke kop in de spiegel. Zoals ik al zei, niet echt om te klagen, maar wellicht leuk om dit later terug te lezen, hihi.

Af en toe vergeet ik ook nog wel even dat ik zwanger ben, om vervolgens tot het besef te komen dat er over een paar weken toch echt een klein hummeltje aan ons gezin wordt toegevoegd.... Af en toe nog steeds beangstigend. Niet omdat ik denk dat het ons niet zal lukken, maar meer omdat het dan zo is en we niet meer terug kunnen (nu natuurlijk al niet meer en niet dat we dat willen maar jullie snappen het vast wel...).

Naast dit bovenstaande zijn er genoeg momenten dat ik lekker zit te genieten van de kleine druktemaker in mijn buik en kijk ik juist enorm uit naar de bevalling. Vanaf nu mag deze ook officieel thuis plaatsvinden, das ook een hele geruststelling, een teken dat we het al zover hebben geschopt!! Toen zojuist de eerste proef voor het geboorte kaartje via de email binnen kwam, stroomde er een golf van geluk door me heen... een heerlijk gevoel. Nee, ons kleintje is super welkom en we kunnen niet wachten om het voor het eerst vast te houden en te mogen bekijken. Maar misschien nog even wachten nog tot volgende maand!