Romy

Zo Ik heb even tijd gevonden om het bevallingsverhaal te typen over Romy. Woensdag (16-9) op donderdag(17-9) nacht, zijn miijn vliezen gebroken. Ik werd wakker om 01.00 uur en moest plassen. Ik ben weer op bed gaan liggen en ik schrok om half 2 wakker. Ben ik nou weer aan het plassen? Dus naast het bed. Kwam er weer wat uit. Yes mn vliezen zijn gebroken! Ik mn man wakker maken. Naar de wc en gecheckt wat voor kleur het heeft. Mooi doorzichtig. Wat moeten we nu doen vroeg mn man? Eerst weer slapen. Dan bellen we morgenochtend de vk. Er kwam af en toe een wee. maar meer niet.smorgensvroeg oppas geregeld voor ons zoontje, voor als het zou doorzetten. De vk gebeld, en die zou tegen half 10 komen. Tegen die tijd waren de weeen verdwenen. We hadden afgesproken dat ze savonds tegen half 6 weer zou komen. De hele dag door verloor ik scheutjes vruchtwater. Getsie wat een vies gevoel is dat zeg. Helaas zijn  de weeen niet meer geweest. Toen de vk savonds weer kwam constateerde ze dat mijn bloeddruk te hoog was. 145/100 ook had ik haar niet meer veel gevoeld. Na overleg met umcg moest ik daar weer heen voor ctg. Daar aangekomen was mijn bloeddruk 125/80. Vage bedoeling is het ook met mijn bloeddruk. Kreeg daardoor wel een beetje hoop dat ik die nacht even thuis mocht door brengen. ctg was verder goed. Bloeddruk werd weer gemeten en toen was die weer 130/95. balen. Ze hadden daardoor ook geen goed gevoel om mij naar huis te laten gaan. Ik moest dus blijven. Ook omdat mn vliezen al een aantal uur waren gebroken. Zouden de weeen die nacht niet komen, dan werd ik de volgende dag om 6.00 uur ingeleid.

Op de afdeling aangekomen, lagen daar nog 3 dames. Inmiddels was het een uur of 11. Eentje lag al te slapen en de lichtjes waren al uit. Mijn man moest naar huis. En zou de volgende dag om half 7 weer bij me zijn. Ik kon natuurlijk de slaap niet vatten, want ik was er zeker van dat ons meisje binnenkort bij ons zou zijn. Af en toe kreeg ik weer een wee. Om 01.20 ff gekeken hoe snel de weeen op elkaar volgden. Dat was toen 10-12 min. Dit vertelde ik tegen de verpleegster. Ze zei dat ze niet veel voor me kon betekenen. Ik dacht wtf? Moet ik hier tussen de slapende mensen mijn weeen wegpuffen? Ja dus. Ook al was mij verteld dat als het begon, dat ik naar de verloskamers zou mogen. En of ik een warme doek wilde? pfff Wat moet ik daarmee. rot op met je warme doek. Inmiddels werden de weeen steeds heftiger. Ik moest ze echt wegpuffen. En dat op een kamer met slapende vrouwen. Om 5uur moest er een dame naar de wc. En toen zag de verpleegster dat ik mn weeen echt weg moest puffen. Zegt ze: gaat het wel? nou nee eigenlijk niet, maarja je kunt ja niks voor me doen! Hoe vaak heb je ze dan? Nou om de 7/8 minuten. Ok ik ga je meenemen naar de verloskamers. Kun je eerst even douchen en dan aan ctg. Mijn man was inmiddels ook onderweg. Heb me echt alleen gevoeld in die uren op die kamer zonder mn man. Zonder hulp. 

Op de verloskamers aangekomen, mocht ik gaan douchen. Had er eigenlijk niet veel behoefte aan. Maar had best gezweet met die weeen. Zegt die andere verpleegster, Zo nou je hebt flinke harde buiken. ik dacht wow shit, harde buiken? Zijn dit nog geen weeen dan? Inmiddels had ze 2 x misgeprikt voor het infuus. Gelukkig was 3 x scheepsrecht. Ook alvast bloed geprikt. Want ondertussen had ik gevraagd wanneer je een ruggeprik mag. Toen kwam een man binnen die zou gaan kijken of ik misschien al ontsluiting had. 2 / 3 cm. Goh het was dus niet voor niks geweest. Nou het was dus niet voor niks geweest. Gelukkig kwam toen mn man binnen. Ik hoefde dus niet ingeleid worden, het was wel begonnen! Inmiddels werden de weeen steeds heftiger. Voor mijn man was dit best moeilijk om te zien. De verpleegster gaf ook aan dat mn weeen erg heftig waren. Zat al op 4 weeen in 10 minuten. OIn het begin kon ik ze nog goed wegpuffen, maar op het hoogtepunt raakte ik toch een beetje in paniek. Mijn hele lichaam begon te trillen. Ik had mezelf niet onder controle. Ik wou graag een ruggeprik. Dus maar op de rode knop gedrukt. Ze gaf het door, dus was het wachten op de anesthesist. Het werd heftiger en heftiger. Inmiddels 5 cm ontsluiting. En in op de hoogtepunten ramde ik op die rode knop. want die man moest NU komen!! Ik kon dit niet meer. Een uur later kwam mijn grootste vriend binnen. Ik dacht dat zoiets zo klaar was. Maar nee hooor. Alles klaar zetten en schoon maken. steriel maken. Toen kwam de ruggeprik eindelijk. En dan moet je stil zitten, handig als je in de weeen zit. Gelukkig ging dat allemaal goed! En na 15 min was ik weer mezelf.

Toen kwam mn eigen vk binnen om ons te steunen. Helaas namen de weeen af na de ruggeprik. Dus hebben ze de wee opwekkers aangeslingerd. Toen kwamen ze weer. Later checkte ze de ontsluiting. 7/8 cm! Wauw dat had ik niet verwacht. Best raar, je lichaam is hard aan het werk, maar je voelt de pijn veel minder. Toen de ruggeprik nog niet werkte, had ik ook last van been weeen. Dat was erg pijnlijk. Mijn ene been was ook meer verdoofd als de andere. Daardoor voelde ik in mn ene been de weeen nog. Tegen 12 uur had ik 10 cm ontsluiting. Maar ik had nog geen pers weeen. Ik dacht hoe kan dat nu, heb toch ook een ruggeprik! Hoe moe ik ooit een kind eruit persen nu. Ze zouden het nog een uurtje aankijken of de weeen zouden vorderen. Anders werd de ruggeprik naar beneden gedraaid. Maar jeetje, binnen een uur had ik toch weer een weeen! Dat had ik echt neit verwacht. Helaas kwamen ze niet zo vaak en werden de weeen opwekkers wat omhoog gedraaid. Na 53 min persen kwam onze mooie Romy ter wereld. Papa heeft haar eruit mogen halen. Op het laatst ben ik nog een klein stukje uitgescheurd omdat ze met haar handje naast haar hoofdje naar buiten kwam. Toen kwam ze heerlijk bij me liggen. Wat een mooie emotionele ervaring was dit zeg. Heel anders als de keizersnede van levi. 

Toen was het tijd om te hechten. Hier zag ik tegen aan. Maar gelukkig deed de ruggeprik nog genoeg en heb ik er vrij weinig van gevoeld. Daarna lekker gedoucht. En toen kwam het mooie moment dat ons zoontje binnenkwam! Hij straalde van oor tot oor! En die glimlach is er nog niet weer af gegaan. Wat is hij trots en blij met zijn zusje. Geeft haar de hele dag door kusjes en knuffels. Ben zo blij dat hij er zo goed op reageert. 

De eerste 2 dagen was romy erg misselijk en heeft bijna niets gedronken. Ze heeft vruchtwater en bloed binnen gekregen en was heel erg misselijk. Gelukkig gat dat nu inmiddels weer wat beter. Nu is het nog even zoeken naar ritme. Verder doet ze het super. Wij gaan er nog even heerlijk van genieten.