Vanmorgen weer controle gehad. Bloeddruk was heel netjes. geloof dat de onderdruk 78 was. Dus helemaal goed. Er zijn verder geen redenen om te gaan inleiden nu. De kleine meid zit nog prima bij me. Maar toen zag ze wel dat ik er helemaal klaar mee was. En dat ben ik ook. Ben gesloopt, moe, gefrustreerd, onzeker etc etc. Ik wil niet klagen, dat vind ik bij anderen ook irritant. Ik ben een nuchter persoon. En volgens de vk te nuchter. Ik moet kijken naar de persoon die ik nu ben. Ik mag best even huilen of toegeven als het even niet gaat. Maar zo ben ik niet. Ik zeg altijd dat het goed gaat en dat ik geen hulp nodig ben. Maar ja, wat als je nou eenmaal niet zo bent. Er zijn toch miljoenen vrouwen voor gegaan die zwanger zijn geweest. En tuurlijk was daarvan ook niet iedereen altijd happy. Maar waarom klagen. Over 4 weken zal ze er echt wel zijn. En wat is nou een maand op een mensen leven. Dat ben ik over een aantal jaar echt wel vergeten. Of ik lach erom. Hup niet zeuren maar doorzetten. Het is nog maar even. Maar toch knaagt het aan me. Voel me zo nutteloos. Kan niet zo veel doen. en zit maar te wachten tot het moment daar is. Elke dag kruipt voorbij. Nouja morgen 38 weken, dus het einde zal echt wel in zicht zijn. Toch moet ik van de vk beter om mezelf denken. en mezelf meer rust geven. Ook al moet ik mn lieve ventje dan even bij opa en oma of iemand anders brengen. Maar goed dan voel ik me alweer schuldig tegenover hem. Terwijl hij het zo gezellig vind bij opa en oma. Nou we zullen zien... Eerst deze dag maar weer doorkomen..
reacties (0)