Trots op mijn kleine grote boef

Een paar weken geleden hebben wij een nieuw bed voor ons boefje gekocht. Hij kroop niet uit zn ledikant, maar omdat we in september weer een kleintje hopen te krijgen. We wilden niks forceren. Dus he grote autobed heeft ongeveer 2 weken op zijn kamer gestaan. Savonds gingen we er samen boekje lezen. Tot vanmiddag. Ik was hem aan het klaar maken voor zijn middag slaapje, toen hij ineens zei dat hij in het grote bed wou slapen. Dus ik heb gelijk het bed klaar gemaakt. Na een paar keer heen en weer lopen is hij uiteindelijk in zijn grote bed in slaap gevallen. Toch had ik verwacht dat hij vanavond weer in zijn kleine bedje zou willen. Maar nee hoor!! Ik ben maar 1 keer bij hem geweest. Hij kwam zelfs zijn bed niet uit. En nu is het stil aan de andere kant van de muur. Wat hebben wij toch een een super mannetje. Ik ben zo super trots op hem! Ik had verwacht dat we daar nog heel wat mee te stellen krijgen. Oh haha iets te hard gezegd. Hij riep me net weer. De deken moest even weer goed over. Maar hij lag nog in zn bed. 

Afgelopen zaterdag kwam ik onder de douche vandaan. Ik was me aan het afdrogen en L kwam bij me staan. Hij bukt es ff en kijkt me van top tot teen aan. Dan zegt hij ineens... Waar mama poemel (piemel) nou? Hij liep vervolgens naar de achterkant en keek of daar mama's poemel misschien was. Hij zei het een paar keer. Ik lag helemaal krom. Geweldig! Had dit nog niet verwacht op bijna 2 jarig leeftijd. Maar mama heeft uitgelegd dan jongetjes en papa's een poemel hebben en dat meisjes en mama's een plassertje hebben. Goh wat hebben we toch een heerlijk kind!