Schuldgevoel

Misschien hebben sommige mijn  vorige blog gelezen. Afgelopen vrijdag op zaterdag nacht ben ik 7 a 8 uur lang bezig geweest dat mijn zoon ging slapen. Uiteindelijk heb ik oordoppen in mn oren gedaan. Ik kon er niet meer tegen. Was erg moe. uiteindelijk die nacht alsnog niet veel geslapen. afgelopen maandag nacht tot en met woensdag is L ziek geweest. maar liefst 40 graden koorts. Het was zo sneu voor hem. Maar gelukkig was hij donderdag weer beter. Vrijdagavond begon hij wel weer snotterig te worden, maar nooit gedacht dat dit erachter weg kwam. Je raad het misschien al. Hij is weer hartstikke ziek. Gister de hele dag als een slappe doek bij papa op de bank gelegen. Helaas moest ik werken. Ik voelde me zo schuldig dat ik hem gewoon aan zn lot heb overgelaten, terwijl hij ziek werd. Vanmiddag weer gemeten en hij had nog steeds 40.1 graden koorts. Hele dag bijna niets gedronken of gegeten. Bijna geen plas luier en diarree. Dus hebben we de huisartsenpost gebeld. We mochten gelijk komen. Ik was zo bang dat hij uitgedroogd was en daar moest blijven. Gelukkig was dat niet zo. Wel is het zo dat als we hem er langer mee hadden laten lopen dat hij een longontsteking had gekregen. Gelukkig zijn we er op tijd bij. Ook heeft hij een loopoor. Dus ooronsteking (gehad?) We hebben een antibioticakuur gekregen. Hopelijk slaat het snel aan en is hij weer mn oude vrolijke springende boef! Hij was net ook beetje hangerig en huilerig. En gaf zelf aan dat hij op bed wou en wou slapen. Nou dat zegt hij anders nooit!!!  Dus ik heb hem lekker op bed gebracht. Hij is ook meteen gaan slapen. mijn arme schat...