Terwijl de kleine man vandaag voor de tweede keer uitgeput in mijn armen in slaap valt, dwalen mijn gedachten af naar de afgelopen 5 maanden. Gek, ze zijn toch echt omgevlogen. In het begin dacht ik dat we hier nooit doorheen zouden komen, en dat de kleine nooit aan zijn helm zou gaan wennen. Want wie went er nou aan zo'n ding op je hoofd? Maar ze zijn dan toch echt bijna voorbij. Die dagen dat de helm na het douchen weer op moet; die dagen dat het slapen niet wilde lukken; die dagen dat iedereen een mening had over het nut van het dragen van een helm; die dagen dat iedereen op straat mijn kleine man na keek. Maar ook die dagen dat de kleine man dus aandacht kreeg van iedereen om hem heen, en aandachtzoeker dat het is, denk ik dat hij dat ook best wel zal gaan missen. Gelukkig mag de helm nog 1 weekje op. We gaan maar veel op pad, aandacht zoeken.


reacties (0)