Twijfels combi zorg en werk
Alhoewel de combinatie werk en zorg me goed af gaat, rijzen toch de twijfels.
Mijn kinderen gaan 3 dagen per week naar de creche, en ik ben woensdag en donderdag thuis om voor ze te zorgen. Omdat ik het gevoel heb niet 'echt' mee te draaien op het werkvlak, omdat ik net teveel mis, raak ik een beetje uit balans. Beetje spek-en-bonen gevoel. Daarnaast is er eigenlijk ook teveel werk te doen zodat ik op mama-dagen vaak nog wat uurtjes aan de slag ga.
Welnu, in eerste instantie was mijn idee: 4 dagen werken, ook mijn man 4 dagen zodat we de zorg verdelen en ook qua inkomen beiden bijdragen. Op aanraden van anderen heb ik gekozen om eerst een jaar 3 dagen te werken, eigenlijk doen alle moeders in mijn omgeving dat. En ik wil natuurlijk niet opbranden. En nam dus de adviezen ter harte.
Enfin, de jongens brengen we naar een creche in de buurt waar we terecht konden na afloop van mijn verlof en de kinderen hebben het er naar hun zin. Ze zijn zelden ziek, hooguit een paar uurtjes koorts gehad, of even aan de dunne en spugen maar dat mag geen naam hebben in die 10 maanden. Dat is dus geen issue, ze zijn kerngezond, eten, slapen en groeien goed.
Maar nu, in januari is de wetgeving veranderd, en we merken dat ook op de creche. Op dinsdag is de babygroep uitgedund en telt nog maar 5 kindjes. De leidster vertelde doodleuk dat ze dan dus alleen staat. Vind ik raar. Baart me zorgen, want hoe zit dat dan met controle, wat als er eentje naar bed gebracht wordt? In die paar minuten kan een uk van 1,5 toch op een baby van 6 maanden springen? En als ik mijn kind ophaal en hij stinkt naar spuug omdat hij in bed heeft gespuugd en er zelf in heeft gelegen dan vind ik het niet fijn om te horen dat ze er geen tijd voor hadden om hem te badderen. Onderbezetting en hoge werkdruk komt de zorg niet ten goede.
Hmmm.
Enfin, ik zit nu in een sollicitatieprocedure voor een zwaardere baan, die waarschijnlijk ook een stuk leuker is en een dagje meer, 4 dagen. Mijn man moet zijn thuiswerkdag dan inruilen voor papadag (wat voor een workaholic niet makkelijk is) En ik twijfel: moet ik niet gewoon een paar jaar in mijn huidige functie blijven, of even helemaal eruit? De kosten voor opvang zijn enorm gestegen maar ik vrees dat ik mijn loopbaan dan vaarwel kan zeggen (heb hard gewerkt en gestudeerd om zover te komen). Als ik nu een jaar of 3 in die nieuwe functie kan werken, dan is het makkelijker om eruit te gaan en later weer in te stromen op niveau.
En de hele dag alleen thuis met de jongens is ook niet alles. Hoe dol ik ook op ze ben. Twijfels dus. Is dat het dertigersdilemma? Blij dat ik bijna 40 wordt!
reacties (0)