De bevalling

Ik zou mijn bevallingsverhaal nog schrijven, het heeft even geduurd, maar ben zo aan het genieten van Melina dat de pc helemaal niet aan staat.

Ik was woensdags de 22e gestript en tegen de avond begonnen de krampen te komen heel regelmatig dus ik dacht, ooh mooi het gaat beginnen, na 4 uur regelmatige krampen zakte het weer af en had ik alleen af en toe nog een kramp. Helaas. Die nacht regelmatig wakker van een kramp en de nacht erna ook. Vrijdag had ik overdag flinke krampen. Die ik zelfs moest wegzuchten. Ben toen heerlijk 2 uur in bad geweest en voelde me verder goed, tegen 7 uur tijdens het eten begonnen de krampen vaker te komen, maar eerst nog onregelmatig. Vanaf half negen waren het echt geen krampen meer maar gewoon weeen die kwamen toen om de 6 a 7 minuten en duurden ruim anderhalve minuut. Tegen 11 uur hebben we de vk gebeld de weeen kwamen toen om de 5 minuten. Ze was er tegen half 12 en na inwendig onderzoek bleek dat ik nog maar 2 cm had. :( terwijl ik woensdag bij het strippen al ruim een vinger had. Dus na 3 uur weeen eigenlijk niets opgeschoten. De weeen werden vanaf dat moment heel heftig en kwamen om de 2 minuten en duurden ruim anderhalve minuut. Ze zakten niet meer weg en ik kon het niet meer volhouden. Toen hebben we rond half 3 de vk weer gebeld en die was er 20 minuten laten. Na inwendig onderzoek bleek dat ik nog maar 3 cm had. Ik had al 3 uur een weeenstorm en het leverde niets op. De vk zei ook dat zo'n weeenstorm normaal is als je 9 cm hebt en niet vanaf 2 cm. Ze brak mijn vliezen en toen had ik 4 cm, maar ja dat wou zeggen dat ik er nog 6 moest. Ik heb gezegd dat ik naar het zh wou en verdoving wilde. Bellen, hup in de auto (heerlijk met gebroken vliezen en een weeenstorm) gelukkig is het een ritje van 2 minuten. Daar aangekomen in de rolstoel racen door het zh, op een bed en banden om de buik voor de weeen en de hartslag van de kleine. Daar kwam het probleem die konden ze niet goed horen via de buikwand, dus electroden op haar hoofd en eerst een half uur aan de monitor om te kijken hoe het ging met de kleine. Ik kon het niet geloven ik wilde verdoving, heb gesmeekt, maar ze wilden eerst weten hoe het met de baby ging. Niet zo goed nieuws ze reageerde slecht op mijn weeen dus ik mocht geen verdoving. Het goede nieuws was dat ik wel 8 cm had. Met de hand heeft de vk de laatste 2cm gedaan. Toen mocht ik persen, eerst op mijn zij omdat de kleine heel slecht reageerde, later op mijn rug. Na een half uur persen en ingeknipt te worden en 2 keer trekken met de vacuum was daar onze kleine meid. Ze hebben de vacuum gebruikt omdat de hartslag van de kleine tijdens het persen na 50 slagen ging. Ze wou het 2-3 keer proberen en anders was het nog een nood keizersnede. Gelukkig zijn we dus naar het zh gegaan.

Toen kwam de grote verrassing ze zeiden hier jullie meisje. Waarop ik heel verbaast reageerde een meisje nee hoor wij krijgen een jongen. De vk zei heb ik dan niet goed gekeken en ze keek nogmaals en zei nee het is echt een meisje. Ik was zo verbaast en zei dat kan echt niet wij krijgen een jongen. Pas toen ze me lieten zien dat het echt een meisje was wou ik het geloven. We waren het eerste half uur zo verbaast maar wel superblij.

Iedereen die we belden dacht dat we een grapje maakte. Maar zo zie je maar 95% zekerheid zegt niet alles. haha Het leuke is dat wij van het echo centrum de dvd van de 20 weken echo hebben gekregen om het zelf te kunnen zien en ja hoor het lijkt nog steeds een jongentje.

Maar buiten dat zijn wij dolgelukkig met Melina en is ze al weer 2 en een halve week. We genieten echt intens van haar.