misschien beetje rare blog maar ik vraag me af of ik de enige gek ben die dit heeft...
toen ik zwanger was was ik wel gehecht aan het wezentje wat ik voelde bewegen in mijn buik maar ik had altijd het gevoel dat ik de 9maande niet zou redden en dat mijn baby hoedan ook dood zou gaan... waar deze gedachte vandaan kwam weet ik ook niet presies maar het was echt raar ik was er zo van overtuigd dat ik ook geen babynaam wou verzinnen of spulletjes voor der wou kopen zo van... als je dan straks dood gaat en ik zie die spullen dan is het nog erger... RAAR maar waar ik was echt de kluts kwijt..zullen die hormonen wel zijn geweest! toen baby geboren was heb ik geloof ik de eerste maand alleen met der rond gelopen en echt geen 1 keer neergelegt zelf snachts liet ik der vaak op mijn borst liggen omdat ik der niet in der bedje wou leggen zo blij was ik dat ze er dan echt levend was. ik was wel heel erg in de war op het begin omdat ik haar niet linkte aan het bewegende wezentje in mijn buik... ik was zelf vedrietig omdat ik die miste en omdat baby die plek had in genomen ?? pwwf wat een verwarrende tijd was dat! maar ondanks dat ik 24/7 met der rond zeulde kon ik nou niet echt zeggen dat ik echt gehecht aan der was ik vroeg me ook echt af of ik der wel zou missen als ze bijvoorbeeld ineens weg was ik had ook eerst helemaal geen moeite om der naar het kdv te brengen en soms voelde ik me ook echt schuldig daarom.
maar nu is ze intussen alweer een half jaar oud en kan ik sinds 2 maanden gewoon echt zeggen dat ik echt aan der gehecht ben en nu word het pas alleen meer als ik der nu s ochtends breng naar het kdv kan ik onderweg al gewoon huilen maar als ik dan zie dat ze met een gigantiese lach binne komt heel blij naar die leidsters dan vind ik het al wat minder erg om haar daar te laten. ik vind het nu ook erg dat ze slaapt als ze terug is dat ik er een hele dag niet heb gezien, ik heb het gevoel dat ik nu pas echt van der aan het genieten ben! eerst ook maar heel anders. misschien komt het ook omdat ik nu wat meer dingetjes met der kan doen en dat ze nu gewoon heel duidelijk der eige karaktertje heeft en der eige intresses ik ken der nu gewoon wat beter ookal zitte die babys dan 9 maanden in je buik uiteindelijk beval je toch van een kindje dat je nog moet leren kennen.
beetje gek blogje maar wie weet zijn er meer van jullie die dit hebben
reacties (0)