Lisa bijna twee

Lieve Lisa,

OHOH!!!! Ja hoor....de tijd gaat veel te snel.
De 22 en 23 maanden blogs zijn er gewoon bij ingeschoten.....en nu ben je alweer bijna twee jaar!!!
Echt zeer ernstig is dat niet want er is niet heel veel veranderd sinds de laatste twee maanden.

Wat wel even gemeld moet worden is dat je in Februari de waterpokken hebt gehad. Emy had ze op school opgelopen en jij hebt het weer van Emy gekregen. Wel fijn dat je ze nu gewoon gehad hebt. Net als je grote zus had je er niet zoveel last van. Enkel jeuk, maar niet ziek.

Verder is er dus weinig veranderd. Je zegt nog steeds geen woord. Ja....alleen mama. Maar daar houd het wel mee op.
Ik denk dat we toch echt voor de Timmy certificaat gaan (Twee gratis dagdelen opvang per week vanwege taalachterstand) hahahaha.
Oh....erg eigenlijk. Maar je hebt er gewoon geen zin in. Je verstaat alles. Je begrijpt ook alles. Alle opdrachten die ik je geef die voer je uit. Maar je vertikt het om wat te zeggen. De laatste week hoorde ik wel wat woorden waarvan ik nog steeds niet zeker weet of ik ze nou goed hoorde. Ik stond met jou in de inloopkast en je zei ineens ''baaaaaallll''. Dus ik zeg ''bal, nee toch??'' en ik draai me om en er lag inderdaad een balletje in de kast. Maar vervolgens wou je het niet meer zeggen. Toen we later aan tafel zaten had je je bordje weggeschoven en vervolgens zei je ''papa eten''. Maar weer was dat een gevalletje van ''heb ik dat nou goed verstaan???''. Van de week liepen we buiten en toen zagen we een hond. Jij gaat altijd gillen als je een beest ziet en nu zei je er iets achteraan wat leek op ''hondje''. Maar ook dat zeg je dan maar eenmalig en daarna zeg je het lekker niet meer. Ik snap er niks van. voor alsnog maak ik me nog geen zorgen. Maar ik hoop wel dat je snel gaat praten. Ik zie het niet zo zitten om naast je blaas probleem ook nog een spraakprobleem erbij te hebben.

Over blaasprobleem gesproken...
Je bent overgestapt op een andere onderhoudskuur. PPPFFFF.....het was ergens in januari ofzo....geen idee of dat al in een blogje staat, maar je plas stonk. Verder was je niet ziek hoor, maar het stond gewoon. Ik dus die plas laten onderzoeken en inderdaad...er zat een bacterie in. Potverdikkeme. De bacterie hoefde niet met een harde kuur behandeld te worden maar je onderhoudskuurtje die was niet geschikt voor deze bacterie....dus nu ben je over op een andere. Je plas is inmiddels hardstikke schoon want later had je wel koorts en zat ik dus weer met je op de eerste hulp, maar toen bleek je plas helemaal super schoon. Gewoon een virusje dus.
Vorige week had je ook weer koorts, maar dat hadden we toen allemaal met het hele gezin dus toen heb ik niet eens je urine laten checken. Je had ook een snotneus enzo dus ik wist eigenlijk wel zeker dat dit een virus was en geen bacterie op plaatsen waar we ze niet willen hebben.
Gisteren belde dus de uroloog. Lieve vrouw is dat. Maar die wou even weten hoe het met je ging. Of je je nieuwe medicijnen goed inneemt en of je goed eet en groeit. Het gaat gelukkig super goed met je, dus de eerst volgende keer dat we weer op controle moeten komen is in mei. In mei gaan we dan ook bespreken hoe we de zindelijkheidstraining bij jou moeten aanpakken. Het is bij jou natuurlijk van belang dat je niet te lang je plas ophoudt dus dat is even een aandachtspuntje. Volgens mij gaat het verder niet heel veel anders als bij andere kinderen dus we gaan het wel even zien. De uroloog vroeg gisteren (oh nee, het was eergisteren) of je al interesse had in het potje, maar dat heb je nog niet echt. Je vind het leuk om erop te zitten, maar je hebt er nog nooit iets op gedaan ofzo. Bovendien wil ik ook eerst zeker weten hoe ik het moet aanpakken bij jou voordat ik maar wat aan ga kloten. Ik ben echt super blij dat het zo goed met je gaat, maar toch zie ik het graag heel snel gebeuren dat je van je medicijnen af kan. Zelfs nu ik het moet opschrijven kan ik mijn tranen laten vloeien. IK vind het namelijk zo erg dat we overal vandaag te dag gewaarschuwd worden voor het innnemen van antibiotica. Als ik iets op youtube wil kijken dan krijg ik wel eens zo'n reclame voorgeschoteld die erover gaat dat je niet te vaak antibiotica moet nemen want als je resistent wordt dan kan iets simpels als een blaasontsteking al je dood betekenen. Zo'n reclame breekt mijn hart echt keihard. Want ik weet dat dat zo is, en ik weet ook dat ze vaak nog heel veel truucjes hebben voordat het echt zover is, maar wij kunnen er niks aan doen. Je moet het nou eenmaal nemen. Ik heb die zorgen uigesproken naar de arts en zei zegt dat ze mijn zorgen snapt, maar dat die onderhoudskuur er juist voor zorgt dat de kans op resistentie vele malen kleiner is dan wanneer we het je niet zouden geven en steeds een heftige kuur nodig hebt om bijvoorbeeld een ontsteking te bestrijden. Dat kun je beter voorkomen door elke dag een klein beetje te geven want op die manier loop je minder de kans om resistent te worden. PPPFFF....en je bent zo lief he. Zo lief. Laatst zat ik ook in tranen bij de huisarts. Ik zei dat ik het vreselijk vind dat ik je zo gemaakt heb. En dat me dat zo'n pijn doet omdat je zo'n ontzettend lief en leuk meisje bent. Je verdiend het gewoon niet. En stiekem weet ik ook wel dat er kinderen zijn die het veel zwaarder hebben dan jij. IK bedoel, kijk nou naar je, je kan alles. Je kan gewoon een blij en leuk kind zijn. Je hebt geen pijn en ook geen beperkingen in de dagelijkse dingen. Je bent ''maar'' een urologie patientje. Maar toch....je bent mijn kind....en ik gun jou alleen maar het aller beste. En geen bloedprikken en onderzoeken op de eerste hulp wanneer je weer eens koorts hebt. Je vediend het dan om net als elk ander kind gewoon uit te zieken bij mama op de bank. En niet dat er een man in een witte jas boven je hangt om je ''lastig te vallen''.

Weer even terug op aarde. Papa, mama en je grote zus zijn echt enorm dol op je.
Als ik jou zo zie dan wil ik gewoon nog een kindje. Nog zo'n heerlijke knuffelkont. Papa wilt dat helaas niet. Hij wilt geen derde kindje. Ik kan me daar wel prima bij neerleggen. Ik heb vlak na emy's geboorte gedroomd over 3 meisjes (mijn dochters) die achter elkaar aanrende in het gras. Ik heb twee heerlijke meisjes en daar neem ik natuurlijk genoegen mee. Ik laat het lot gewoon beslissen terwijl ik elke dag keurig mijn pil in neem. Als het is voorbestemd dan gebeurd het toch wel;) En zo niet, dan niet.
Met jullie twee ben ik de rijkste persoon op aarde.

Heel veel liefs,

Mama