Ziekenhuisbezoek

Ha meiden,

Vorig week donderdag de hele dag met Luca in het ziekenhuis gezeten!
Vanaf vorig week zondag viel het ons op dat hij niet meer op zijn rechterbeen kon staan, hij hield hem nogal gebogen en kreeg hem niet meer recht. Hij gaf veel pijn aan als we zijn been probeerden te strekken. Dinsdag ben ik met hem naar de huisarts gegaan en die wist er geen raad mee. Hij stuurde me door naar de orthopeet waar ik donderdagochtend terecht kon. De orthopeet liet een röntgenfoto maken van zijn heup en knie. Daarop was gelukkig niets afwijkends te zien. De orthopeet vond het vreemd, alles voelt goed, foto's zijn goed, maar geeft veel pijn aan. Hij is niet gevallen voor zover wij dat weten.. De arts wist niet meer waar hij verder naar moest kijken. Hij stuurde hem door naar de kinderarts. Zij wilde graag opnieuw een röntgenfoto omdat ze niet zijn gehele been erop hadden gezet. Ook moest er een echo van zijn heup gemaakt worden. Ze wilde dus zoeken naar een virus infectie die zich mogelijk in zijn heup heeft genesteld. De verklaring daarvoor was dat hij 2 maanden lang verkouden is geweest. De 2 weken die daarop volgde wilde hij ineens niet meer met mij aan de hand meelopen (loopt nog niet los). En toen ineens die zondag dat hij zoveel pijn had aan zijn knie. Op de echo zochten ze dus naar vocht in zijn heup. Dat werdt niet gevonden.. Zn bloed werdt geprikt en ook zijn urine werdt onderzocht. Niets afwijkends gevonden gelukkig.
De kinderarts vond het allemaal heel vaag, ze hield het dus op een virale infectie. Dat moest vanzelf overgaan. Vanaf zaterdagmiddag begon hij weer meer op zijn been te steunen en zondag liep hij er zelfs weer op! En vanmorgen hadden we dus weer een controle afspraak bij de kinderarts.
Ik dacht lekker op tijd mijn auto van een bevroren ijslaagje te ontdoen, kon ik mn autosleutels niet vinden! Ik dacht dat Luca dus weer met mn sleutelbos er vandoor was (is al eerder gebeurd).. Maar nee, kon hem nergens vinden! Uiteindelijk kwam ik op het idee om te kijken of hij in mn auto lag en ja hoor, hij lag op de bijrijdersstoel! Stom, we waren zaterdag met elkaar weggeweest en is mn sleutelbos dus uit mn tas gefloept en mn man heeft de auto op slot gedaan! Balen, nu kon ik niet naar het zh. Heb maar gebeld en kreeg een belafspraak met de arts. Ze belde vanmiddag en vroeg hoe het nu met hem ging. Alle uitslagen waren goed en ze verwacht van hem dat hij binnen 2 weken weer normaal loopt zoals hij altijd heeft gedaan. Anders wil ze hem weer terug zien. 
Gelukkig niets ernstigs met hem en is hij weer zo goed als de oude!

Verder ben ik zelf ook weer een aantal keer in het ziekenhuis geweest voor een aantal onderzoeken aan mijn hart. "De arts wilde "Pulmonale Hypertensie" uitsluiten, dat kan een gevolg zijn van de longembolieën.. Gelukkig waren alle uitslagen goed! Geen afwijkingen aan mijn hart gevonden. Pak van mn hart zeg ik dan maar he.. ;-)
Helaas zijn de klachten daarmee niet verdwenen.. Het is een kwestie van mijn lichaam de tijd geven. De arts denkt dat het nog wel een jaar of anderhalf kan duren voordat ik weer een beetje de oude bent. Wat duurt het toch een tijd!! We zijn nu alweer ruim een jaar verder..
Over 3 maanden wil hij me weer terug zien tenzij er veranderingen optreden en ik meer klachten krijg.
Wat zwangerschap betreft heb ik groen licht gekregen! Ik mag weer zwanger worden als ik me daar goed bij voelt.. Dat is een ander verhaal natuurlijk..
Ik zal wel rond de 30ste week van de zwangerschap moeten beginnen met Fragmin injecties (bloedverdunners) tot ongeveer 6 weken na de bevalling. Dit omdat ik in week 31 een (verkeerd behandelde) trombosebeen had. (Huisarts zei "liesblessure")
Verder mag ik (eindelijk) mijn conditie weer gaan opbouwen, hopelijk ga ik me daardoor ook wat beter voelen.

Ik ga het hier weer bij laten en sluit af met 2 foto's van mn kleine man.