Terugblik op 2009

Wat een jaar.. 2009 was een veelzijdig jaar met heeeel veel mooie dingen maar had ook een minder mooie kant.

Het jaar begon ongeveer met het kopen van een ander huis.
Een enorme klus waar we aan gingen beginnen en ik was nog maar net zwanger!
We kregen in april de sleutel pas dus liep echt met een dikke buik te klussen.
Ons eigen huis te koop gezet, spannend in deze tijd!
Na een aantal bezichtigingen was er dan begin september een koper!
Per 1 december wilden ze er al intrekken.
Na een enorme verbouwing moet ik zeggen dat vooral mijn man in 7 maanden tijd iets heel moois heeft gemaakt!
Eind november trokken we in ons nieuwe huis, nog niet helemaal af maar wel heel goed bewoonbaar. Heerlijk, alles nieuw! De kopers namen de hele inboedel over!

22 juli werdt onze lieve zoon Luca geboren. Wat een wonder!!
Eindelijk, na een tijd van ellende door miskramen, zorgen en spanning mochten we eindelijk onze zoon in armen houden!
Kijk dan nu naar dat kleine hummeltje van toen.. Wat is hij al groot en wijs!!
Hij is inmiddels 5 maanden en elke dag zien we weer nieuwe dingen van hem.
Als je hem vraagt waar papa is of mama, dan weet hij die precies te vinden.
Ook de klok en de lamp weet hij te vinden, echt geweldig om te zien!
Hij kletst de oren van je hoofd, super gezellig!
Pakt zelf zn speen en doet die in zn mond..
En lachen.. hij komt soms niet meer bij! Zo schattig!
Haha ik kan uren over hem praten!!

Na de bevalling een drukke tijd gehad met visites ed.
Was erg gezellig, totdat ik een massale longembolie kreeg.
Wat een nachtmerrie was dat zeg!
Het is een groot wonder dat ik nog leef, liep er namelijk al een tijd mee!
Nadat ik op het IntensiveCare heeft gelegen werd ik overgeplaatst naar de longafdeling en daarna naar de kinderafdeling zodat ik Luca bij me mocht hebben.
Wat waren ze daar lief voor ons!
Na een week mocht ik weer naar huis om verder aan te sterken, er werdt me vertelt dat het proces wel heel erg lang kon gaan duren..
En ja, we zijn nu bijna 4 maanden verder en ben nog steeds niet de oude.
Snel moe en nog weleens benauwd.
Voor dat laatste heb ik al heel veel onderzoeken gehad omdat dat er niet bijhoorde zei de arts!
Uit al die onderzoeken kwam helemaal niets!
Ja, er was op de longscan te zien dat mn bloedvaten nog steeds vernauwd waren.
Dat moest alleen een kwestie zijn van goed ontstollen zei hij.
Meer kon hij er niet aan doen, ik moest goed op mezelf letten en meer conditie zien te krijgen.
Mn schoonzus is ook gespecialiseerd in een ziekenhuis en is goed bevriend met een longarts.
Zij heeft eens het hele verhaal aan hem voorgelegd en hoe het dus komt dat ik nog steeds benauwd bent..
Een simpel antwoord: "dat is logisch als haar bloedvaten nog steeds vernauwd zijn!"
Konden ze daar niet opkomen in mijn eigen ziekenhuis? Heb ik daar super vaak voor naar het ziekenhuis gemoeten! En dan nog steeds vaag blijven doen!
Die arts zei dus dat het wel in frequentie moest afnemen, dat gebeurd gelukkig ook..
Het enige waar ik nu nog mee zit is dat mn bloed nu al 5 weken achter elkaar veel te dik is! Ondanks dat ik medicijnen slikt, iedere week wordt dat weer verhoogt maar iedere week wordt het wéér dikker!!?
Zit nu dus weer aan 6 en 5 bloedverdunners per dag! Super veel!
Hoop dat het goed gaat komen..

We gaan gewoon volop genieten van alle mooie dingen!!
De minder mooie vallen zo in het niet met al het moois..

Ik wens iedereen een heel gezond en liefdevol 2010 met alleen maar mooie dingen!!

Kerstfoto

IJspret

Op de pooltafel tussen de ballen

Onze boef van 5 maanden!