Ziekenhuisopname Longembolie

Vrijdag 11 september 2009


Ging vrijdagochtend Luca in bad doen en werd toen al helemaal kortademig en benauwd.
Toen met hem naar beneden gestrompeld en werd steeds benauwder!
Maar ja, Luca moest eten dus ging ik maar door.
Direct Peter en mn moeder gebeld met weinig lucht dus die kwamen direct.
Als ik maar wat deed had ik ademnood en ging ik hyperventileren.
Mn moeder toen de huisarts gebeld dat ze moest komen omdat ik zelf niet kon komen.
Kregen we te horen dat ik zelf maar moest komen want voor zulke klachten komen ze niet op artsenvisite..
Wat een beleid zeg, MOEST dus wel anders ging ik thuis dood!!
Samen met Peter naar de huisarts gereden en kwam daar dus met ademnood aan.
De assistente schrok zich rot dus mocht ik direct bij de arts naar binnen.
Er was gelukkig geen patient binnen.
Ze zei direct, dit is geen hyperventileren hoor!
Bloeddruk veel te hoog, 150/95
Saturatie(zuurstof) veel te laag, 84%!! Dit moet zo ongeveer 100% zijn..
Pols kon ze niet eens tellen, die was 170 wat ongeveer 60 of 70 moet zijn.
Ze heeft met spoed een ambulance laten komen, die was er dan ook heel snel.
Ze zei al, ik denk aan een longembolie..
De huisarts moest ervoor zorgen dat het infuus erin zat voordat de ambulance er was maar ze zei: Ik ga er niet aan beginnen want ik ben zo vreselijk
geschrokken! Dat gaat me echt niet lukken! Ze zat helemaal te shaken.
Niet erg professioneel dus.. Ze zag wel in dat ze een inschattingsfout had gemaakt.
Een patient die belt met klachten als benauwd op de borst, kortademig en hyperventilatie na net bevallen te zijn...
Toen moesten de broeders infuus prikken.. Erg leuk, ik ben altijd al slecht te prikken en nu met zo'n hoge pols al helemaal natuurlijk!!
Mn aders vielen weg. Na 4x prikken was hij geslaagd.
In het ziekenhuis op de spoed ga je natuurlijk helemaal door de malle molen.
Allerlei onderzoeken, röntgen van mn longen, lag aan allerlei toeters en bellen en kreeg trouwens 6 liter zuurstof!!
Uitslag van mn bloed was bijna zeker dat ik een longembolie had dus moest toen een CT-Scan, dat doen ze echt als laatste.
De arts van de spoed kwam me vertellen dat ze met heel veel artsen de foto's aan het bekijken zijn en dat er duidelijk bloedstolsels te zien waren in mn aders.
Telkens kwam ze weer terug met nieuws, ze zagen steeds meer op de foto's en dat het echt kritiek was. De bloedstolsels zaten over heel mn longen!!
Ik moest direct naar het Intensive Care!
Kreeg daar een middel toegediend die de bloedstolsels zou oplossen maar dat was heel gevaarlijk want dat kon ernstige bloedingen veroorzaken!
Allerlei artsen en IC-verpleegkundigen die telkens naar binnen kwamen om te vragen hoe het met me ging.
Gelukkig ging het steeds een beetje beter met me en kon ik de volgende morgen zonder zuurstof.
Eind van die ochtend kon ik worden overgeplaatst naar de Longafdeling.
Wat was het daar vreselijk zeg!
Alleen maar oude mannetjes die aan het klagen waren en niet te vergeten, die de hele nacht snurken!!
De tweede nacht kreeg ik een nieuwe opname op mn kamer, ik werd wreed wakker gemaakt door een verpleegkundige.
Ze kwam de kamer binnen gestampt, gooide het gordijn dicht en scheen volop met een zaklamp in mn gezicht.
Ik schrok me rot, sliep net terwijl ik al zo slecht kon slapen!
Zo zegt ze, dan weet je even dat er een nieuwe opname naast je komt..
Ik: En bedankt!
Komt er een mevrouw naast me te liggen, hoor ik haar tegen dr familie zeggen: "Ik hoop niet dat ze snurkt hiernaast..!"
Mevrouw draait zich om en wie gaat er keihard liggen snurken...?! Marieke heeft niet meer geslapen..
Ja, heb even goed van me laten horen die nacht dmv heel hard te gaan hoesten.
Dan stopte ze tenminste even met snurken..
De volgende morgen,(maandagochtend) kreeg ik bezoek van de arts.
Die kwam me vertellen dat ik voorlopig nog niet naar huis mocht! Snik snik..
Ook zag hij dat het helemaal niet goed met me ging zonder Luca, oow wat miste ik mn kleine ventje erg!!
Zat er normaal de hele dag mee!!
Hij kwam met de boodschap dat ik overgeplaatst zal worden naar de kinderafdeling, daar mocht ik Luca dag en nacht bij me houden!!
Wat was ik blij!!
Kreeg zelfs een kamer voor mezelf! En de verpleging was ook veeeel leuker!
Iedereen was ook dol op Luca en hij heeft veel harten gestolen van die meiden!
Iedere dag werd mn INR (bloedstollingswaarde) geprikt, als die waarde 2 dagen goed was mocht ik naar huis en dat was vandaag vrijdag 18 september! :-)
Weer heerlijk in mn eigen huis bij mn 2 schatten van mannen!! Geweldig om weer als gezinnetje bij elkaar te zijn.
Wordt nu helemaal overgedragen aan de trombosedienst, die komt as dinsdag thuis weer bloed prikken en word ik zonodig opnieuw ingesteld met mn medicijnen.
Moet zowieso een half jaar aan de bloedverdunners, heb heel de week ook bloedverdunners gespoten, daar ben ik nu vanaf.
Wat een wonder dat ik nog leef, het had zo anders af kunnen lopen als ik niet aan de bel getrokken had...
Oorzaak van deze bijna fatale longembolie: Bevalling..
Door je hormonen kan de bloedsamenstelling veranderen en kan dit als gevolg hebben.
Ik weet zelf wel dat ik het verwaarloosd heb want ik was al een tijd kortademig en soms wat benauwd.
Ik had zelf al een conclusie getrokken, dacht dat ik oververmoeid was want daar zou je ook wel zulke klachten van kunnen hebben en zou het dus rustig aan gaan doen.
Dit hielp dus niet, het werdt alleen maar erger!
Was er gelukkig toch nog op tijd bij en dat op aandringen van mn moeder...

xxx