Rare dag

Vandaag ben ik er geweest, ongeveer 1.5 jaar na jou sterven heb ik eindelijk je graf bezocht. Het was raar om je naam op de steen te lezen. En de bloemen en plantjes op
je graf te zien. Met veel zorg voor jou uitgekozen door je moeder en vast ook door je broer. Het voelde vreemd..alsof met jou ook een deel van mijn verleden daar begraven ligt. En stiekum treurde ik niet alleen om jou, maar ook om onze zogenaamde 'vrienden' van toen. Ze hebben jou laten vallen en mij ook. Sommige niet expres, maar gewoon zoals dat gaat, door de tijd. Anderen wel expres, en helaas ben ik er pas weer ingetrapt. Ook daarom treur ik bij jou graf en hoop dat ik mn verdriet en teleurstelling op de begraafplaats achter kan laten. Ik hoop maar dat je je nooit in de steek gelaten voelt door mij. We hadden niet veel contact meer, jou psychische ziekte speelde hier een grote rol in. Af en toe een berichtje of chatten via internet. Zoiets simpels, maar het had blijkbaar een grote betekenis voor jou. Daarom wilde je moeder dat ik het persoonlijk zou horen. Je nicht belde me en vertelde me dat je eruit gestapt was. Wat een schrok...! En wat voelde ik ne schuldig! Ik gelukkig, getrouwd en net bevallen van mn tweede kindje. En jij psychisch zo op door die klote schizofrenie dat je niet meer verder kon. Omdat ik net mn kindje had gekregen kon ik niet naar je begrafenis,..maar ik beloof je plechtig; Ik zal jou en de enorm leuke jeugd die we hebben gehad nooit vergeten. En ik zal nooit stoppen met het vertellen van leuke anekdotes over jou! Je humor leeft door en ik zie nog steeds die enorme grijns op je gezicht.......


Ter herinnering aan Timo die dapper uit het leven is gestapt op 23 jarige leeftijd...

Voor altijd in mijn herinneringen en voor altijd in mijn hart!