Ik dacht dat het een leuke dag werd vandaag, omdat de zon schijnt en ik zo vrolijk was. Maar nee, inmiddels zit ik huilend op de bank. Mn huis is een chaos, het lijkt wel of er een gigantische bom ontploft is,..Ik krijg het gewoon niet netjes, en ik weet gewoon dat ik over de tong ga omdat het hier altijd zo'n zooi is. Ons huis staat altijd voor iedereen open, zo vangen we verschillende jongeren op (komen ze bij ons eten,gamen ), doen af en toe wat leuks met ze, om ze een fijne tijd te geven (hebben veel meegemaakt enz). Iedereen is altijd welkom en er zijn dan ook altijd mensen bij ons. we helpen altijd iedereen. Zoals een vriendin die vlak voor ze ging trouwen gedumpt is. Dagenlang heeft ze hier op de bank gezeten, hebben we samen gehuild en gepraat, en nog steeds trouwens. Maar het lijkt wel alsof ze me alleen kunnen vinden als ze hulp nodig hebben, ik wil ook wel eens meegevraagt worden als ze wat leuks gaan doen. Ben ik niet leuk ofzo? Het zou ook wel eens fijn zijn als er eens gevraagd werd of ik hulp kan gebruiken. Ik heb hoogstwaarschijnlijk ADD en heb het altijd goed gevonden zo, geen hulp gezocht omdat ik vond dat het bij mij hoorde en mensen me maar moeten accepteren zoals ik ben. Maar nu loop ik tegen een muur, het lukt me niet om naast de zorg voor 2 kids en een baan ook nog mn huishouden te doen. Ik ben heel de dag bezig maar er is niets van te zien. En iedereen denkt dat ik heel de dag op de bank zit!! Ik redt het gewoon niet meer zo.............:(
Sorry voor de klaagblog, het lucht wel op!
reacties (0)