7 maanden oud

Wat is 7 maanden toch een heerlijke geweldige leeftijd! Inmiddels tijgert T. de hele huiskamer, keuken en gang door. Hij voelt en proeft overal aan en wil niet meer in de box. Sinds afgelopen week probeert hij serieus vanuit zijn buik zelf te gaan zitten. Lukt al heel aardig. Alleen nog even een zetje met zijn arm en dan zit hij recht. Voorlopig leg ik er nog wel even een kussen achter want hij wil nog wel eens achterover tuimelen. Dus vandaag maar eens de box en het bedje een stukje omlaag zetten. Ik moet mezelf dwingen om de box te laten staan. Vooral als hij straks kan goed kan zitten en zittend speelt denk ik dat hij nog goed van pas kan komen. En het is toch zo'n knuffeltje! Gisteren kwam ik op het kinderdagverblijf binnen en hij komt meteen lachend naar me toe getijgerd. Ben de rest van de avond helemaal afgekust door hem. Ik geniet er zo van!
In december gaan we T. laten dopen. Wilde dit eerst niet laten doen. En de reden dat we het niet wilde laten doen was omdat we met de doop van J. niet zo'n goede ervaringen hadden. De pastoor in de kerk hield zich niet aan de afspraken en sprak J's naam verkeerd uit. En een aantal familieleden hebben mij erg teleurgesteld omdat ze na 10 minuten al weg gingen. Maar toen bedacht ik. Waarom niet gewoon naar een andere kerk en een klein gezelschap uitnodigen, waarvan ik weet dat ze er ook daadwerkelijk graag bij willen zijn. En zodoende, nu wordt hij gedoopt in een kleine kerk met een mooie geschiedenis. Met alleen de opa's, oma's, man zijn broer en mijn zus en mijn beste vriendin erbij. En natuurlijk mijn tante. En dat voelt super goed! Kijk nu al uit naar deze bijzondere dag.

J zijn verjaardag komt steeds dichterbij. Gisteren met mijn collega de vakanties en vrije dagen voor volgend jaar met elkaar afgestemd. Best raar. Dan ben je ineens op de schoolkalender aan het kijken wanneer ik vrij moet nemen en welke dagen J. thuis is van school. Maar het voelt ook heel natuurlijk. Deze week is hij weer getoetst op het kdv. Van de leidster hoorde ik al dat hij goed scoort op rekenen. Krijg het officiele gesprek nog maar ben nu al super trots!

En ik werk ondertussen al een paar weken op de nieuwe locatie. En vind het ontzettend leuk! Had dat niet verwacht. Jong volwassenen en hoger niveau dan waar ik altijd mee gewerkt heb. Moet daar wel aan wennen merk ik. Ben gewend om afstand te nemen van clienten en vooral te observeren en daar op in te spelen. Maar hier is het juist belangrijk om in gesprek te gaan en op de client af te stappen. Maar de eerste indruk is heel positief!

En ben super trots op mijn man. Voor zijn werk moet hij vaak de hoogte in. En hij heeft (ondertussen had) aardig hoogtevrees dus dat hij dit doet vind ik al super goed. Maar nu moest hij een paar weken terug op een hoogte van 160 meter werken. En dat was natuurlijk heel spannend. En het is hem gelukt, heeft ook super mooie fotos gemaakt. Doe het hem niet na!

Inmiddels ben ik ook een aantal weken aan het hardlopen. Had niet verwacht dat ik dit zo leuk zou vinden! Vind het leuk om te doen, vind het leuk om de vooruitgang bij mezelf te merken en vind het interessant om erover te lezen in tijdschriften en op internet. Had hardloopschoenen gekocht bij de Scapino. Alleen kreeg ik daarbij al snel last van mijn knieen en benen. Dus 2 weken terug toch maar naar de hardloopwinkel om goede schoenen aan te laten meten. Wat een verschil! AFgelopen training rende ik ineens 3x3 minuten. Klinkt als niets natuurlijk. Maar als je dan bedenkt dat ik de eerste keer na een halve minuut al helemaal buiten adem was en ik de dag erna niet meer kon lopen van de spierpijn, dan ben ik gewoon heel erg trots op mezelf. Ik zit er nu toch ook aan te denken om mezelf in te schrijven voor een hardloopevenement. Wie had dat gedacht? (niemand) Op naar de eerste 5 kilometer!!