De magische 37 weken grens!

Vandaag is het dan zover. De 37 weken zijn bereikt. Voor mijn gevoel kan en mag ik nu elk moment gaan bevallen. Spannend spannend! Sinds gisteren heb ik ook echt het gevoel 'hij mag komen'.
En ik wil nog even genieten van de dikke buik hoor. Want ik weet dat dit de laatste keer zal zijn. Hierna nooit meer zwanger, nooit meer spanning of alles goed gaat in de buik. Of de spannende echo's. Geen getrappel en gedraai meer in mijn buik. Geen kamertje meer inrichten. Na dit verlof nooit meer 4maanden thuis alleen bezig zijn met mezelf en mijn gezin. Dus ja, ik zal het zeker gaan missen. Maar ik ben toch ook zo benieuwd naar ons ukkie. Hoe zal ie eruit zien. Hoe zal zijn karakter zijn. Hoe zal het zijn met 2 jongens in huis. Hoe zal zoonlief er op hem reageren. Hoe zullen wij het vinden. Allemaal dingen waar ik heel benieuwd naar ben en veel zin in heb om mee te gaan maken. Zie zelfs niet op tegen de huil uurtjes. Ben ervan overtuigd dat ik er een stuk beter mee om zal kunnen gaan als bij J destijds. En dat ik signalen veel beter kan herkennen en erop in kan spelen. Dus vol zelfvertrouwen. Van de gyn mag ik gaan proberen om op de normale manier te bevallen. Ik mocht ook kiezen voor een ks, maar dit wil ik echt op alle mogelijke manieren voorkomen. Ben soms wel angstig voor het laatste stukje van de bevalling. Dat heb ik de vorige keer natuurlijk gemist. Nu gaat er vaak door mijn hoofd ' dat past niet'. Maar dit probeer ik dan maar van me af te zetten.
Verder gaat alles nog goed. Zoonlief is er in zijn koppie veel mee bezig. Lijkt het allemaal al een beetje te kunnen plaatsen. Hangt wel erg aan mij en wil voortdurend weten waar ik ben. Maar ik kan daar nu goed op inspelen. Met mijzelf gaat het ook goed. Wel erg veel last van bekkenpijn. Ook veel harde buiken en andere pijntjes. Maar die horen erbij. Zolang ik goed slaap kan ik veel hebben! Dus we gaan nu de laatste weken in. Ik verwacht zelf rond de uitgerekende datum te bevallen, mijn moeder denkt een week eerder. Dus... Wie weet!