20 weken zwanger (bijna dan)

Ik wilde eigenlijk pas een blog schrijven met 20 weken maar ik zit nu voor de verandering eens op de laptop. Dus ik schrijf hem een paar dagen eerder.

Dus bijna 20 weken zwanger alweer. Bijna op de helft. Het gaat snel en langzaam tegelijk. Voor ik het weet ben ik weer een week verder maar tegelijk duurt het ook allemaal zolang. Had me er erg op verheugd om weer zwanger te zijn en het valt toch allemaal een beetje tegen. Ik ben ontzettend blij hoor, daar niet van. Maar ik wilde deze zwangerschap geen gezeur en gedoe met mijn lijf. Bij mijn zoontje was ik zo onzeker en had ik verschillende lichamelijke kwalen. Dat wilde ik deze keer absoluut niet. Juist omdat het mijn laatste zwangerschap is. Ik wil genieten! En gelukkig, onzeker en bang ben ik niet.

Maar ik heb wel sinds 3 weken ontzettend last van mijn bekken en rug. Ik loop hiervoor ook bij de fysiotherapeut. Vorige week was het echt niet te doen op mijn werk. Deze week gaat het wel weer. Van de week gesprek gehad met mijn leidinggevende en moet nu naar de bedrijfsarts. Want het advies van mijn fysio is elk uur een kwartier plat. Of gedeeltelijk in de ziektewet. Nuja, ik werk in de zorg. Dus elk uur een kwartier van de groep is gewoon niet prettig. Het zou wel haalbaar kunnen zijn. Maar het idee dat ik op bed lig terwijl mijn collega's mijn werk over nemen vind ik echt niet kunnen. Volgens leidinggevende moet ik me hier overheen zetten en het toch doen. Tot de bedrijfsarts advies heeft gegeven over wat te doen. Maar ik ga dus niet liggen. Kan mezelf er niet toe zetten.
En ja, ik weet wel dat ik niet moet zeuren. Je hebt het niet voor het zeggen. En als dit alles is... er zijn veel ergere dingen. Ik mag ook nog eens in mijn handjes klappen met mijn leidinggevende en mijn collega's. Die steunen mij en vinden dus allemaal dat ik gewoon moet gaan liggen.
Maar ik had hier gewoon niet op gerekend. (nee wie rekent hier wel op). Ik wilde lekker doorwerken tot 36 weken. Goed op mijn gezondheid letten en lekker in beweging blijven. Maar mijn bekken en rug gooien roet in het eten. Nouja, straks de bedrijfsarts bellen en dan horen we wel hoe verder.

En nu: positiviteit!
Verder gaat alles gelukkig wel goed. Deze zwangerschap is zooo anders dan bij zoonlief. Ik voel me anders, gedraag me anders. Ben heel anders zwanger. Mijn buikje is al wel te zien. Maar lang niet zo duidelijk als bij zoonlief bij deze termijn. En hij is niet zo mooi rond helaas. Maar dat zal nog wel komen.
Ukkie voel ik al vanaf 12 weken bewegen. Bijna dagelijks. Sinds deze week worden de bewegingen veel duidelijker. Manlief heeft ukkie van het weekend voor het eerst aan de buitenkant kunnen voelen. En ik heb mijn buik ook al aan de buitenkant zien bewegen. Zo leuk om te zien!
Volgende week maandag de 20 weken echo. Spannend!! Ik hoop natuurlijk dat alles goed is. Dat is het aller aller belangrijkste. Ik ben ook zo ontzettend benieuwd naar het geslacht. Bij mij zoontje wist ik vanaf het begin dat het een jongen zou zijn. Dat was ook helemaal niet spannend. Ook had ik tussen 12 en 20 weken nog 2 echo's gehad. Dus ik wist al wat het zou worden en ik wist dat alles wel goed zat.
Nu al vanaf 12 weken geen echo meer gehad. En ook geen voorgevoel over het geslacht. Eerst wel, ik dacht een meisje. Maar sinds week 12, geen idee. Geen voorgevoel, geen voorkeur. Dus dat maakt het wel extra spannend nu.

En met zoonlief gaat ook alles goed. Als ik vraag wat zit er in mama's buik, dan zegt hij een baby. Hij heeft hem pas geleden ook al eten gegeven. (lepeltje bij mijn keel houden haha). Zo schattig. Hij lijkt het allemaal nog niet goed te beseffen maar ik ben er de afgelopen tijd achter gekomen dat hij heel veel in zich opneemt, zonder daar op te reageren. En dan blijkt later dat die dingen toch veel indruk maken en hij ze allemaal stilletjes onthoudt. En hij praat nu ook bijna in volledige zinnen.
Blijft mooi en vreemd om mee te maken. Dat je kindje ineens echt gaat communiceren met woorden. En het blijft bijzonder.
AFgelopen zondag was ik helemaal in tranen. Ik had 's middags babyfoto's en bevallingsfoto's zitten kijken. En 's avonds ineens het besef: hij wordt al bijna 3! En natuurlijk onder invloed van die rare hormonen draafde ik helemaal door. Bijna 3, over een jaar al naar school. Voor je het weet zijn ze 10, gaan ze puberen en is mama niet meer de allerbelangrijkste op de wereld. Nouja, was even verdrietig dus. Het gaat ook allemaal zo snel.
Hij is trouwens ook al bijna zindelijk. We hebben een terugval gehad van een maandje ofwat. Maar sinds zaterdag thuis geen luier meer om en tot nu toe (woensdag) 2 ongelukjes gehad. Ook is hij de meeste nachten droog. Super trots natuurlijk! Alleen op het kinderdagverblijf wil het maar niet lukken. Zoonlief is daar zo druk met spelen dat hij er gewoon niet aan denkt. En ik denk dat het ook meespeelt dat de leidsters er niet genoeg aandacht aangeven. Ergens wel begrijpelijk, ze hebben nog meer kindjes om op te letten. Maar toch. Wij steken er hier thuis ook veel energie in, dus ik vind dat de leidsters er dan ook wel wat extra aandacht aan mogen geven.

Nou, dit was het geloof ik wel weer. Ik denk vaak, o dat moet ik voor mijn blog bewaren. Maar één van de kwaaltjes deze zwangerschap is vergeetachtigheid. En ik ben normaal ook al best wel verstrooid. Nu kan ik midden in een zin ineens stilvallen en bijv. manlief wezenloos aankijken. Dan verteld manlief waar ik het over had en weet ik weer wat ik wilde zeggen. (wel handig, kan ik checken of hij echt luisterd).

Dus, volgende week komt er weer een blogje. Over de echo en of alles goed was. En natuurlijk het geslacht. Ik hoop hoop hoop dat alles goed is. Begin nu al een beetje zenuwachtig te worden!