Alweer 13 maanden

Lieve Amy je bent alweer 13 maanden, het gaat allemaal zo hard, de tijd vliegt voorbij.

Je verjaardag waar we ons zo op hadden verheugd, viel helaas wel een beetje in het water, doordat je net 2 dagen daarvoor ziek werd. Je voelt je zo rot en wilde eigenlijk alleen maar bij papa en mama hangen. Je bleef maar koorts houden 39.5 en naar je oortjes grijpen, mama vond het zo zielig dat je zo aan het krijsen was omdat je last van je oortjes had.

Dus toen is mama met je naar de dokter geweest en die zei dat we het nog maar even aan moesten kijken, dat zondag je koorts wel over moest zijn.

Maar zaterdag was je verjaardag, je wordt al zo grote meid ook. Je hebt lekker liggen slapen de hele morgen tegen mama aan, net of je wist dat je alle energie moest opsparen voor 's middags want toen hebben we je verjaardag gevierd.

Toen was het zover, we hebben gezongen en de taart voor je neergezet. Het zingen vond je leuk, want je begon gelijk mee te dansen en te klappen, maar de taart die vond je niet interessant. Maar dat verbaasde mama niet, want je at al een paar dagen zo goed als niet. Je bent wel goed verwend, van opa en oma een mooie dieren puzzel die geluiden maakt en een bon zodat we nog wat voor je konden kopen. Van je andere opa en oma een setje voor de zandbak en een glijbaan. En nog veel meer...

Van papa en mama heb je een armbandje gekregen met je naam en geboorte datum.

' s Avonds was je helemaal op, en ben je lekker gaan slapen. De volgende dag helaas nog steeds koorts en daarom die maandag maar weer naar de dokter. Toen toch middenoorontsteking en een kuurtje ervoor gehad, gelukkig knapte je toen snel op en at en dronk je weer heel goed.

Dat weekend erna zijn we lekker een weekendje naar Belgie geweest, zo'n weekendje weg er even tussendoor is toch zo lekker en gezellig, vooral omdat je ook weer helemaal beter was en goed in je doen.

Je stapt er nog steeds op los om de tafel en aan de hand, maar los nee. Zo gauw we je los laten blijf je wel een tijdje staan, maar dan laat je je gewoon zakken door de knieen en kruipt snel verder. Je denkt waarschijnlijk dit gaat veel sneller... Verder klim je nu op de bank en je probeert stiekem op de tafel te klimmen. Je hebt ook een eigen tafeltje met stoeltjes gekregen, de stoeltjes hebben we even weg gezet, omdat je daar op ging klimmen zodat je boven op je eigen tafeltje kon gaan staan..en dat is toch veelste gevaarlijk schatje.

Ook hebben papa en mama besloten dat het wel tijd is voor een tweede, dus mama is in januari gestopt met de pil. Hopelijk heb je dan eind dit jaar of volgend jaar er een broertje of zusje erbij.

Veel liefs je mama, die je wel plat kan knuffelen soms