41 weken en 5 dagen ongelofelijk
Ongelofelijk. Niet zozeer dat ik 41 weken en 5 dagen zwanger ben, want dat had ik gister al wel een beetje zien aankomen, maar dat we nu NOG niets weten!
We gingen vanmorgen naar het ziekenhuis voor de CTG. De kleine lag heerlijk te slapen en dus kregen we een prachtig gelijkmatig grafiekje. Ik was tevree, maar de dames van de afdeling niet, die wilden graag zien hoe actief het kindje was, dus na een beetje porren (en langer aan het apparaat zitten), werd het wakker (arme drommel) en kregen we de gewenste bewegingspieken. In orde dus. Dat hadden we zelf wel gezien.
Maar zoiets moet dan nog bekeken worden door een gynaecoloog of verloskundige. Dus aansluitend hadden we een afspraak met (weer een andere) dokter. Jammer genoeg was deze dokter tegelijkertijd voor spoed oproepbaar èn aanspreekpunt voor alle verloskundigen van die dag en dus had hij eigelijk geen tijd voor het afsprakenlijstje op het bureau van de assistente. Na nog eens een uur wachten, waren we aan de beurt.
Ja, prima grafiekje.
Goh... echt? En nu?
Ja, 41 weken en 5 dagen... inleiden maar. Het mooist zou zijn uiterlijk zaterdag.
Nou dokter, dat dachten wij nou ook!
Ben je al getoucheerd?
Ja, dinsdag, niks noppes nada.
Is er de afgelopen twee dagen nog iets gebeurd? Weeën / ontsluiting?
Nee, volgens mij niet, ik heb niets bijzonders gevoeld.
Moet ik nu nog even toucheren?
Nee dank u, meneer de dokter! Ik geloof het zo wel! (u bent veeeeeeeeeeeeel te aantrekkelijk! -Nee serieus, dat moeten ze verbieden, knappe mannelijke gynaecologen.- Bovendien word ik bloednerveus van uw zenuwachtige mannelijke stagiair, dus het is prima zo.)
Goed, even de bloeddruk meten en het vruchtwater checken met een echo. Ja, alles in orde, maar laten we het niet over het weekend tillen. Maak maar een afspraak voor inleiden bij de assistente voor vrijdag of zaterdag. Dan kan het wel zijn dat het nog flink lang duurt voordat je genoeg ontsluiting hebt. Misschien wel tot twee dagen, en in de tussentijd moet je wel in het ziekenhuis blijven.
Ja, dat weten we, das prima. Het moet nu wel gaan gebeuren.
Goed dan, succes!
Bedankt.
De assistente keek in de computer voor de afspraak, belde eens naar de afdeling verloskamers en naar die en die, keek nog eens in de computer en...
Geen plaats! Niet vrijdag, niet zaterdag, niet zondag!
Maar ik wil niet maandag, dat is te laat! Nee, het moet het weekend worden, hoor!
De assistente beloofde het voor ons te regelen en mij vanmiddag thuis te bellen om door te geven wanneer het gaat worden. Nou, dat hopen we dan maar, want ik wil nu wel eens weten wanneer ons lieve ukje op deze aardkloot mag verschijnen!
En dus gingen we weer onverrichte zaken naar huis. Toch nog weer even afwachten. Ik hou jullie op de hoogte.
liefs totti
reacties (0)