De evaluatie...
cyclusdag 11: de eerste follikelmeting van IUI-ronde 2.
De gyn keek in mijn dossier naar de resultaten van de 1e ronde. Nou wist ik zelf ondertussen ook eindelijk wel dat ik niet zwanger was, maar hoe waren het zaad en de eisprong?
"Je had een perfecte eisprong!" O ja? Nou, dank je wel, je doet wat je kunt hè?
"Ja, echt perfect, maar het zaad was heel slecht."
HUH?
Is dat datzelfde zaad dat helemaal opgewerkt was door het lab? Hetzelfde zaad waarvan we een kleine hoeveelheid onder de microscoop hebben zien krioelen. De bedoeling daarvan was dat we het zaad met een positief en hoopvol gevoel mee naar de functieafdeling zouden nemen. Maar nu vraag ik me toch wel serieus af hoe hoopvol we konden zijn???
"Hoe slecht?"
"Voor IUI heb je een minimum van 3 miljoen beweeglijke cellen nodig...."
"JA DAT WEET IK!!!"
"Dit waren er nog geen half miljoen. Maar je eisprong was echt perfect."
Wat?
Maar ik was voor de verandering weer eens met stomheid geslagen en heb dus niet gevraagd waarom ze dan in godsnaam toch geinsemineerd hebben met dat flutzaad (sorry hoor). Dat kost me dan alvast 1 poging, want dit had natuurlijk nooit wat kunnen worden.
Zelf bedacht ik later dat voor het ziekenhuis misschien het bewerken van het zaad al telt als poging (vanwege de kosten) en dan maakt het dus niet meer uit of je het nog insemineert of niet. Maar toch vind ik het knap irritant dat die labtrol ons niet even inlichtte over de kwantiteit, want zij moet het geweten hebben.
Vervolgens kreeg ik de echo: rechts 1 eitje van 13 mm en een paar kleine rakkers die geen schijn van kans hebben. En links...
... was weer eens geen eierstok te vinden. Maar ja, bij IUI moeten ze ze wel allebei in beeld hebben gehad, want stel nou dat er links wel 27 joekels van eieren zitten, dan wordt insemineren risky business. Dussss... ze ging verder op zoek. En dat duurde heel lang en was niet bepaald prettig. Maar uiteindelijk had ze em gevonden en zaten er... 0 eitjes. Dank u.
Maandag (cd 14) terugkomen voor de tweede FM. Dan zou dat ene eitje 19 mm moeten zijn...
Ik belde botti met het teleurstellende nieuws en wilde eigenlijk het liefst huilen, want hij was niet ziek of verkouden geweest, dus zag ik dit als een enorme terugslag. Hoe konden we nou ooit zwanger worden als het zaad zooooooooo hard achteruit ging??? Botti was ook helemaal van slag, echt heel rot.
Maar later op de ochtend belde hij me terug dat hij wèl ziek was geweest. Pfieuw, dan is nog niet alles verloren! In de tussentijd willen we zelf ook nog wel een beetje ons best doen, dus plas ik nu weer op een stokkie om te kijken of ik al nader tot een eisprong ben.
Afgelopen vrijdag de eerste test gedaan: negatief. Zaterdag: negatiever. Zondag: nog negatiever.
Ik denk dat dit eitje krimpt en niet gaat springen...
Si, ik snap nu heel goed hoe dat voelt.
K*t, hier had ik niet op gerekend. Nu hebben we misschien beter zaad deze ronde, maar weer geen goed eitje... zucht...
En ik was nog wel zo van plan om me er deze ronde minder druk om te maken. Toch maar proberen!
Maar ik wacht eerst de tweede FM van morgen nog maar even af.
Als er nieuws is, horen jullie het weer!
liefs totti
reacties (0)