Misgyn wordt het nu wat

Vandaag moesten we naar de gynaecoloog.

Gewapend met een map vol gegevens (temperatuurlijsten, cyclusoverzicht, vragenlijstje, ponsplaatjes, verzekeringsgegevens, verwijsbrief, zwembril, bikini, strandlaken en natuurlijk zonnebrand) stapten we het gloednieuwe centrum binnen, lekker in eigen woonplaats.

De gyn was een vriendelijke kalme (oudere) man.

Eerst vroeg hij van alles aan mij. Over mijn menstruele geschiedenis, lichamelijke gesteldheid (overgewicht, doorgaan met afvallen dus), cyclus, mijn temperatuurlijsten (daarvan was hij erg onder de indruk "mooie lijsten!" dank u wel Fertilityfriend.com)

De onregelmatige cycli vielen hem meteen op, en hij noteerde dan ook dat ik toch een aantal keren boven het 'normale' van 42 dagen zat. Hij zei ook dat dat met mijn overgewicht te maken kon hebben. Van Ovulavit had hij nog nooit gehoord, maar ik mocht het best gebruiken. "Nou, het is alweer uit de handel." "O, waarom? Das jammer, als het helpt."

Hij zag op elke temperatuurlijst een duidelijke eisprong (YES! dat was echt een opluchting, want daar begon ik de laatste tijd wel aan te twijfelen. Maar hij zei dat menstruatie automatisch betekent dat je een eisprong gehad hebt), alleen merkte hij op dat mijn temperatuur in de luteale fase niet lang genoeg hoog blijft.

Ik merkte op dat ik vaak wel 10 positieve ovulatietesten kon hebben per cyclus (waarop hij droog antwoordde "Dat is heel fijn voor de drogist!") en hij zei dat dat wel lastig was om de eisprong dan te traceren. Daarover later meer.

Toen werd botti ondervraagd over zíjn cyclus en eisprong, hahahhahaha! Nee, of hij soa's, liesbreuken, last van langdurig blauwe piemel (nee, serieus!) etc. had. En of hij wel eens alcohol nuttigde, eh ja dus, in het weekend gaat er wel eens een biertje of wat doorheen. "Dat is natuurlijk niet gunstig, dus als je er iets aan wilt doen, zou dat wel meehelpen," was het antwoord van de o zo deskundige dokter, een heel fijne man, als je het mij vraagt, hahah!

Ook kwam het zaadonderzoek van maart nog even ter sprake. Ik zei dat botti daarvoor net hersteld was van een flinke griep. De gyn zei dat dat zeker een rol speelde bij de uitslag, maar dat de uitslag nog niet eens zo beroerd was. Zie je wel, dat dacht ik wel. Nu mag botti nog een keer... maar gelukkig had hij dat zelf ook al bedacht. Ik denk dat hij het nu niet zo erg vond, omdat de score nu bijna wel beter móet zijn dan de vorige keer, althans, logischerwijs dan, maar dat zegt natuurlijk ook niet altijd alles.

Daarna meldde de dokter dat hij ons beiden even ging onderzoeken (en botti werd wat wit om de neus, zag ik in mijn ooghoek). Ik had wel verwacht dat ik een onderzoekje zou krijgen, maar had er eigenlijk geen moment aan gedacht dat hij ook zou moeten... en hij dus ook niet.

Ik moest eerst. De gyn zei van tevoren precies wat hij ging doen, gelukkig. Maar het grappige was dat ik achter een gordijntje mijn broek en onderbroek uit mocht doen, hahahahah, alsof ik daarna niet alles zou moeten showen... *slik*. Toch is zo'n gordijntje geruststellend, want dit was de laatste dag van mijn ongesteldheid en ik vond het niet nodig dat de arts mijn onderbroek met inleg zou zien. Daar had ik trouwens diep over nagedacht. Ik gebruik eigenlijk nooit maandverband, maar ik kon nu toch moeilijk met mijn benen in de beugels hangen met een touwtje... en het touwtje ter plekke verwijderen was toch ook geen optie. Sorry, dat ik zo in detail treed, maar dit zijn wel grote zorgen die aan zo'n bezoek vooraf gaan, tenminste bij mij wel.

En dan die stoel... niet echt een boost voor je zelfvertrouwen, zal ik maar zeggen :( Botti was ook in de onderzoeksruimte, maar ik lag/zat er zo pontificaal dat ik hem op een gegeven moment vroeg zich om te draaien (ja, ik weet het, het is mijn hubbie, maar ik voelde me zo zelfbewust) Daar moesten we dan toch allebei wel weer om lachen.

Anyway, eerst moest ik een kweekje laten afnemen (vind ik toch wel een rotgevoel, hoor!) om infecties uit te kunnen sluiten. Daarna kreeg ik een inwendige echo om te kijken of mijn baarmoeder en eierstokken in orde zijn. Ik zag voornamelijk zware bewolking op het beeld (overigens heel fijn dat er een beeldscherm hangt, dat leidt lekker af van het daadwerkelijke onderwerp), maar de gyn vond het er goed uitzien. De eierstokken kon hij niet goed vinden, maar dat schijnt normaal te zijn. Bij een groeiend eitje zal er een duidelijk zwart rondje te zien zijn waar de eierstokken zitten volgens de arts.

Mooi, ik was klaar. Nu botti. "Ja meneer, laat de broek en onderbroek maar zakken!" Niks gordijntje dus. Botti keek heel beteuterd bij het onderzoekje. De arts keek naar afwijkingen aan de penis, de zaadballen en de afvoerleidingen vanaf de zaadballen naar de penis. Alles prima in orde. "Kleed u maar weer aan," waren botti's favoriete woorden van vandaag!

En nu?

• botti kreeg een nieuw potje mee voor nog een zaadonderzoek.
• ik kreeg allemaal formulieren mee voor het bloedprikken. Dat is nodig om erachter te komen wanneer mijn eisprong eraan zit te komen. Omdat mijn cyclus niet regelmatig is, en ovulatietesten niet veel duidelijkheid bieden, is het niet duidelijk wanneer mijn eisprong precies zou zijn. Tot nu toe heb ik dat ook alleen definitief kunnen bepalen aan de temperatuurdaling op mijn curve, maar dat kan alleen achteraf. Nu moet ik 's morgens laten prikken, 's middags bellen voor de uitslag. Als er nog geen luteine in mijn bloed te vinden is, moet ik opnieuw prikken, ik geloof de volgende dag. Als mijn eisprong aanstaande is, moet ik naar het ziekenhuis voor een echo om de groei van het eitje te bekijken.
• bij een eisprong 'moeten' we klussen en dan de dag na het klussen weer een echo laten maken om te zien of de zaadjes het bij mij naar hun zin hebben.
• daarna hebben we weer een afspraak bij onze eigen (ja, het voelt al zo vertrouwd, hihi, het is alsof hij me van binnen en van buiten kent, hahahaha) gyn om alle uitslagen te bespreken.
• verder: klussen om de 2 á 3 dagen (ik zou zelf zeggen om de dag) rond de eisprong.

Al met al een goed bezoek. Een aardige man (ik voelde me wat onwennig, maar meer door de situatie dan door hem) en hij nam echt de tijd voor ons.

Of het iets uithaalt, zullen we moeten afwachten. Maar het is in elk geval fijn dat we nu klussen onder leiding van een professional, hahahaahah!

Misgyn moet ik de gynaecoloog vanaf nu Dokter Klus noemen....

We waren allebei bekaf toen we daar de deur uitliepen. We vonden allebei best spannend en het was ook wel heel veel informatie. Maar gelukkig hebben we alle info ook op papier meegekregen.

We gingen meteen door naar de supermarkt en daarna koffie drinken bij mijn ouders (die van dit alles niks afweten en dat is ook de bedoeling), maar ik had het gevoel dat ze dwars door me heen keken. Ze hebben vast doorgehad dat er iets was, maar vroegen gelukkig niks. Dat komt nog wel eens, maar eerst willen we dit zelf 'verwerken'. Niet dat het (tot nu toe) ernstig is, maar het is iets van ons.

Thuisgekomen waren we er allebei nog steeds een beetje hyper van, dus besloten we het oerwoud dat wij voortuin noemen aan te gaan pakken. Snoeien, snoeien, snoeien! We hebben 4 bomen/struiken verwijderd en zagen dat de zon wel degelijk de voortuin beschijnt alleen zag de zon nooit een gaatje om doorheen te piepen, hahaha.

Na de derde boom zei botti opeens: "Ik hoop dat je snel zwanger raakt!" Ik keek waarschijnlijk heel verbaasd ofzo, want botti vervolgde: "Dan hoeven we niet dat hele gedoe mee te maken met dat bloedprikken enzo!" Aaaaaaaaaah... "we"... wat een lieverd :)

He, fijn om 'effe' mijn verhaal kwijt te kunnen. Als er nieuws is, horen jullie het vanzelf!

liefs totti