13 eitjes in aanbouw!

Vanmiddag ben ik naar de fertiliteitskliniek geweest. Ik was zo ontzettend zenuwachtig dat ik wel elke minuut naar de tijd keek toen ik in de wachtkamer zat. Manlief zei er iets van en ik snauwde naar hem: 'wat maakt het nou uit? Het is niet dat ik mezelf ophang ofzo, ik kijk alleen maar hoe laat het is! Dat is alles, niets ernstigs.' Oké, ik reageerde wat te heftig (veel te heftig), maar ik stond bol van de spanningen. 

Onze arts was zoals altijd even lief, vriendelijk en hartelijk. Ze had weer een co-assistent bij en ik weet niet zeker of dat dezelfde was. Ze vroeg of ik daar een probleem mee had en dat vond ik niet. Ik zei letterlijk: 'ach, iedereen moet leren'. Ik bedoelde dat iedereen wel een keertje stage moet lopen, maar goed, maakt ook niet uit. 

Binnen een gesprekje gehad over alles. Over bijwerkingen enzo. Ik zei dat ik geen hoofdpijn of opvliegers had, alleen emotieschommelingen. We hadden het over mijn ongesteldheid gehad (ik zei dat ik nog ongesteld was en dat ik later mijn eisprong had, later als normaal, maar vóór ik decapeptyl spoot, maar dat precies 14 dagen na de eisprong mijn ongesteldheid was begonnen). Ze schreef startdatum van mijn ongesteldheid op (6 januari) en daarna zijn we naar de echo-kamer gegaan. Ongemakkelijk heb ik me van onder uitgekleed, wetende dat ik ongesteld ben en dus voelde ik me nog beschaamder dan anders. Ze pakte heel lief een doek voor me zodat ik me misschien iets minder ongemakkelijk zou voelen. 

Nou, daar ging 'ie dan! Eerst keek ze naar de dikte van het slijm in mijn baarmoeder. Die was perfect. Ze zei lettelijk: 'een mooi dun streepje zoals het hoort!' Daarna werd de zoektocht naar de eierstokken gestart. Zoals eerdere keren was dat weer eens behoorlijk moeilijk, want één van mijn eierstokken ligt op mijn baarmoeder. Na flink porren, duwen en trekken... nog wat extra gel erbij... duwen in de buik... had ze hem in beeld. Rechts lag op mijn baarmoeder en daar telde ze (met moeite) 6 eitjes. Toen ging ze op zoek naar die andere, maar ook die liet zich niet makkelijk zien. Wel sneller dan bij die rechter. Links telde ze er 7! Er zijn dus 13 eitjes geteld! Ze zei dat ze twijfelde omdat ik precies op een grensgebied zat, maar voordat ze verder ging met uitleggen, mocht ik me aankleden. Roetsj, ik verdween snel in het kleedhokje. Dan voel ik me ook veel veel fijner. 

Aan haar bureau zei ze dat ze mij 225 eenheden Gonal-F wilde voorschrijven. Dat was waarover ze twijfelde. Ze zei dat ze me niet minder wilde geven, want dan krijg ik misschien te weinig eitjes en dat zou ze zonde vinden. Met deze hoeveelheden zou ik een overstimulatie kunnen krijgen als ze eitjes over het hoofd had gezien. Ze waarschuwde mij ervoor, maar zei ook dat zij dit risico wel durfde te nemen omdat zij wel geloofde dat het goed zou zitten. 

Na wat formulieren in te vullen (ze vullen alles voor je in zodat je het niet kunt vergeten of vergissen) waren we klaar. O ja! Ik moet nog even tellen hoeveel Gonal-F ik had. Als ik te kort had, mocht ik meteen bellen en mocht ik het zo ophalen. Ik moet nu dus even de eenheden gaan tellen, want dat was ik bij thuiskomst even vergeten...

Zo, getelt. Ik heb 3 pennen met 900 IE (eenheden?), dat is dus voor 2700 eenheden, dus voor 12 dagen...

Vóór we naar onze afspraak met onze arts gingen, waren we ook even naar de apotheek geweest voor Ovitrelle. Die konden we pas na 1 januari ophalen (zie blog Een heus kerstcadeautje). Maar toen ik het medicijn had, bleek dat het weer buiten te warm was. Het mocht niet boven de 8 graden uit komen! (Hartje winter en het is 11 graden buiten). We mochten de Ovitrelle daar in de koelkast laten liggen en het op komen halen na de echo. Dat vond ik toch heel erg aardig van haar. 

Na de echo waren we weer naar de apotheek geweest en ja hoor! Ineens heel druk! Er waren wel 10 wachtenden voor ons, maar gelukkig hadden we geen haast. Ik was al dolgelukkig met de gedachten aan die 13 eitjes in aanbouw, dus alles kon me gestolen worden. Toen we aan de beurt waren zei ze dat we wel voorang hadden mogen krijgen. Nu ja, dat wist ik niet, maar geeft ook niet. Ik kreeg 'mijn' Ovitrelle mee en we zijn naar huis gegaan. Thuis heb ik het doosje even geopend alvorens ik het in de koelkast stopte. Het doosje kreeg ik niet heel netjes open, maar ach. Gaat erom dat ik het er mooi in krijg, in mij dan. 

Manlief is op de 13e jarig, mijn vader is op de 13e jarig, 13 eitjes is misschien wel een geluksaantal. 

Edit: En dan zing je door het hele huis: '13 eitjes in aanbouw, 13 eitjes in aanbouw, 13 eitjes in aanbouw!'