De eerste keer decapeptyl spuiten

Jongens, jongens, wat was ik zenuwachtig... en onzeker. Ik was vergeten hoe ik moest spuiten, maar zelfs nadat het me nogmaals was uitgelegd, bleef ik het steeds opnieuw vergeten. Mocht je nu niet boven of juist onder je navel prikken? Moest je nu eerst huid loslaten? Of eerst de spuit eruit trekken?  Ik heb het hier op babybytes gevraagd, maar minstens een miljoen keer aan manlief gevraagd. Hij was geduldig en zei het elke keer weer opnieuw wat ik moest doen. Ook had ik papieren van het ziekenhuis meegekregen waarop stond hoe en waar ik het moest doen. Zenuwen! Dit waren pure zenuwen. 

Bij mijn schoonouders had ik nog meer reden om zenuwachtig te zijn en te doen. Manlief ging met me mee. Niet alleen omdat we het samen wilden doen, maar voor mij was hij ook even een baken. Ik was zo zenuwachtig en onzeker dat ik uit frustratie mijn jurk uitgooide (we waren met z'n tweeën in de slaapkamer van mijn schoonouders). 

Ik keek naar mijn buik. Niet in litteken spuiten... ik heb best veel striemen op mijn buik... dus waar nu te spuiten? Het kan (achteraf gezien) meer lijken dan het werkelijk was... Ik keek naar de spuit en zag best een grote luchtbel in zat. Ik wist dat er een luchtbel in hoort te zitten, maar hoorde die wel zo groot te zijn? Ik heb toch maar geprikt. Mijn eerste ervaring was dat het toch wel pijnlijker was als bij het oefenen. Ik voede mijn huid 'breken'. Ik verging niet van de pijn, maar ik had wel meer pijn dan gedacht. En... Ik had het idee dat ik toch lucht naar binnen spoot. Man, wat was ik daarna onzeker! Had ik het wel goed gedaan? Had ik mezelf lucht gespoten? Wat kon er gebeuren als ik lucht had gespoten? Hoe zagen de andere spuiten eruit? Ook met lucht? Omdat we bij mijn schoonouders waren, kon ik de andere spuiten niet vergelijken... 

Eenmaal thuis had ik het vlug vergeleken. Iedere spuit had zoveel lucht.... dan zal het wel goed zijn. Maar later op de avond had ik wéér een reden om zenuwachtig en onzeker te zijn. Nu, achteraf, wéét ik dat het klopt. We kregen eerst een standaard-spuit en daarna werd de docering bepaald. Maar gisteravond had ik een lichte paniekaanval: hebben we wel de goede spuit genomen!? 

Al met al was dit een onzekere ervaring. Op naar vanavond waar ik mijn 2e spuit mag zetten! Ook weer bij anderen, alleen weten deze mensen niet van onze situatie. De spuit is al uit de koeling, want dat had de verpleegkundige geadviseerd (in de ochtend eruit halen). Het ligt veilig in een keukenkastje zodat de katten er niet per ongeluk mee kunnen gaan spelen. Pfft... wat ben ik toch een held op sokken. 

Edit:
Ik mocht in geen enkel geval de spuit ontluchten. Alleen die van Pregnyl, maar die krijgen we niet meer (we krijgen daarvoor in de plaats Ovitrelle). De uitleg was dat de fabrikant bewust dat belletje erin had gedaan en dat op zo'n manier de dosering gewaarborgd kon worden.