Vandaag is het alweer 1 jaar geleden dat we een positieve test in handen hadden en voor de 2e keer zwanger waren. De angst voor een miskraam was onwijs groot en ik heb dan ook tot 26 weken geen roze wolk gezien. Daarna kon het genieten beetje bij beetje beginnen en had ik er vertrouwen in.... de hoop op een kindje hadden we bijna opgegeven en we hadden besloten dat we na deze 3e ICSI geen nieuwe pogingen meer zouden doen omdat we geestelijk na 5 jaar helemaal uitgeput waren.
Een kind "nemen" of "krijgen" is voor de meeste mensen de normaalste zaak van de wereld, maar voor ons was een beetje hulp nodig om ons wereld wondertje te mogen krijgen....ik lees hier zoveel berichtjes van mensen die "zomaar" even besluiten om er nog een kindje bij te "nemen" en al in paniek raken als het na 3 maanden niet lukt....ik had er graag voor willen tekenen hahahaha. Dion zal ook geen broertje of zusje meer krijgen. De keuze hiervoor hebben we samen bewust genomen. We hebben nu een gezond kindje op de wereld mogen zetten en hebben besloten niet weer de ellende in te gaan. Ik ben nu weer aan de pil, maar moet wel de buikpijnen in de gaten houden en aan de bel trekken als het niet meer gaat. Dan komen er weer controles in het ziekenhuis om te kijken of de endometriose weer terug is. Ik ben hier al 4 keer aan geopereerd en bij een 5e keer moet ik nadenken of ik niet gelijk mijn eierstokken eruit zou laten halen...voorlopig nog geen last, dus duimen dat het goed blijft gaan.
Onvoorstelbaar dat Dion ondertussen alweer bijna 3,5 maand oud is...hij ligt nu lekker in de box naar zijn mobile te kijken en te brabbelen...ben zo onwijs blij met ons ventje....na al die jaren van ploeteren en angst...het is een super vrolijk mannetje....
Hier nog even de tekst uit het geboortekaartje:
Als ik in druppels zou mogen zeggen hoeveel ik van je hou, zou het de hele dag regenen, speciaal voor jou
Ik wil hier wel even mijn vriendjes bedanken voor alle steun en lieve berichtjes.. sommige van jullie zitten in hetzelfde schuitje of gaan een IVF/ICSI poging in...jullie weten hoe zwaar het is en dan niet alles even aan komt waaien....
Nou, ik ga hier opstarten en zo heerlijk naar de 9 maanden beurs...(Mirella, here I come!)
reacties (0)