Bevallingsverhaal Dion

Hierbij het beloofde bevallingsverhaal, voor zover ik het nog weet..

Donderdag gebeld en we konden eigenlijk gelijk komen voor de inleiding.
Om 8 uur waren we er, en na een CTG en wat wachten kreeg ik om 10 uur de eerste keer gel.
Hierdoor kreeg ik na een half uurtje wel lekkere buik- en vooral rugweeen.

Rond 1 uur was de ontsluiting ongeveer 2 cm, maar omdat de weeen nogal heftig waren wilde ze niet nog een keer gel toedienen, maar het even afwachten.
Voor zover ik nog weet was het een uurtje of 4 toen de VK nog een keer kwam toucheren en ons vertelde dat ik nog maar 3 cm ontsluiting had, maar omdat de weeen zo heftig waren en moeilijk op te vangen stelde ze een ruggenprik voor.
Om 5 uur werd ik naar boven gereden en daar kreeg ik de ruggenprik en later op de kamer kreeg ik wee opwekkers erbij om de ontsluiting op gang te helpen.
Na de ruggenprik waren de scherpe kantjes er gelukkig vanaf en dan voel je je weer een beetje mens worden.

Zo rond een uurtje of 12 waren de weeen in alle hevigheid terug (de opwekker stond op standje 10 volgens mij) en toen ze kwam toucheren bleek ik 8 CM te hebben.
Naar mijn weten was het ongeveer half 1 toen ik op mijn zij de weeen niet meer hoefde weg te puffen, maar zachtjes mee mocht persen.
Dit was zooo raar, eerst puffen en dan persen, de omschakeling ging bij mij niet zo.
Zo rond 1 uur mocht ik op mijn rug meepersen en een kwartier later kwam er een arts bij om te overleggen wat er gedaan kon worden aangezien hij er niet vanzelf uit zou komen.
Bij iedere perswee kwam het hoofdje de boel goed oprekken, alleen na de wee ging hij weer een heel stuk naar achter/binnen... ook zat hij gedraaid. De VK heeft hem eerst goed gelegd, dit ging gepaard met de nodige pijn en gevloek...
Ik weet alleen nog dat er werd verteld dat er een vacuum op zijn hoofdje gezet zou worden om hem "vast te houden" en dat bij de volgende wee de kleine geboren zou gaan worden.
Afijn, wij wachten op een wee en dit leek heel lang te duren, maar uiteindelijk zei ik dat er 1 kwam, de arts vasthouden en na enkele persweeen knippen en eindelijk, daar was ie dan..... ondertussen was het 10 over half 3...

Al met al was het persen echt niet te doen... ik dacht juist dat dat het makkelijkste zou zijn, maar ik kon het niet opbrengen en vondt het heel erg moeilijk.Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat ik al vrij moe begon met de bevalling door de laatste periode van de zwangerschap.

Toen hij eenmaal op mijn buik lag was de placenta er vrij snel uit, alleen leek het hechten wel uren te duren. Ook had ik heel veel bloedverlies gehad, daar kreeg ik ook weer medicijnen voor en een nieuwe infuuszak.

Het Belangrijkste; Dion Lucian was geboren! Er lag een kerngezond stukje hollands welvaren op mijn buik, 3950gr. zwaar en 54 cm lang. Ook het aanleggen ging prima, ondanks de vacuum waar ze meestal misselijk van worden.

Tot zaterdagochtend zijn we onder controle gebleven in het ZH.
Ondertussen ben ik nu weer rustig aan het rondwaggelen thuis en zijn wij dolgelukkig met onze kanjer. Hij doet het heel goed en is al weer gewicht aan het opbouwen.

groetjes,
Daan (& Lars en Dion natuurlijk!)