Bijna week oud

Vorige week ging ik slapen, niet wetende dat het de laatste keer zou zijn dat we samen naar bed gingen.
Om half 3 het bed uit want de krampen waren niet fijn meer en liggen hielp niet. De pijn werd al snel heviger en het werd serieus, dit was het dan.
Misselijkheid zette ook op, steeds sneller op elkaar, pijn ook steeds heviger. Toch het ziekenhuis maar bellen ondanks dat ik nog niet op de frequentie van 5 min zit.
Aangekomen bij het ziekenhuis krijgen we de mededeling dat het kan zijn dat we weer naar huis moeten, het is immers pas de eerste en dan kan het nog wel even duren, ook is de arts bezig met een bevalling dús kan ze mij niet direct zien.
Ik wordt wel aan de ctg gelegd, binnen t half uur worden de weeën zo heftig en ze stoppen niet meer, geen tijd om bij te komen van de ene wee voor de volgende alweer op zijn top zit. Ik kan niet meer, de pijn is te hevig, ik moet overgeven, de ctg raakt los, alarmen gaan af, maar nog komt er niemand.
Mijn man gaat op zoek naar hulp en uiteindelijk komt er iemand, vliezen zijn gebroken, alles eronder echt qua hoeveelheid een film scenario. De baby heeft in het vruchtwater gepoept, als er hulp arriveert blijk ik al op 4 cm te zitten en ik ben pas 50 min binnen. Dat naar huis gaan was een verkeerde inschatting van ze. Ik wordt naar de verlossuite gebracht en daar heb ik 10 min alweer 5 cm ontsluiting.
De pijn is zo hevig dat ik niks anders kan dan met gesloten ogen zien te overleven, zo voelt het. Ik wil een ruggenprik dit zou binnen t uur gebeuren, dat is te lang het moet nu!
Gezien de snelheid van de ontsluiting ga ik direct naar boven en krijg de ruggenprik, zetten is zeer moeilijk maar het lukt. Binnen 10 min begint het te werken en met 15 min kan ik weer mijn ogen openen.
Terug naar de verlossuite blijk ik op een haar na al 10 cm te hebben een kwartier later mag ik gaan persen. Af en toe moet ik stoppen want de hartslag van het kind gaat omlaag, de kleine pakt de rust en herstelt zich. Na een uur schiet het op maar is de kleine nog niet ver genoeg, en komt weeënstimulerende medicatie aan t infuus en het gaat goed, maar het hoofdje komt steeds net niet.
Het wordt een knip, de knip moet nog verlengd worden, maar daar is de kleine dan.
Ik moet nog gehecht worden, dit gaat zeer moeizaam, de gynaecoloog moet het overnemen en ik blijf bloed verliezen na een uur is de knip gehecht, maar in totaal heb ik 2,5 liter bloed verloren. Dit is erg veel en ik ben dan ook zeer zwak, kan niks maar 4 uur na binnenkomst heb ik dan mijn kleine meid op mijn borst!
We moeten ivm mijn bloed verlies een nacht blijven, wat maar goed is ook, ik kan echt niks.

De volgende dag mogen we na de lunch naar huis.
Ik ben erg zwak.i van de auto naar huis lopen is eigenlijk al te vermoeiend maar we zijn thuis en ons nieuwe leven gaat beginnen! Hoe slecht ik me ook voel de liefde is overweldigend!