Ik ben jullie niet vergeten!

Het is weer een tijdje geleden,maar ik kwam er niet aan toe om hier te bloggen en berichten te antwoorden.Ik zit dan ook meer op m´n FB de laatste tijd.Maar ik ben m´n mede-moeders niet vergeten :D !Dus bij deze even een update over van alles en nog wat.

Ik meldde me net aan en zag dat ik 5 ballonnetjes heb,woehoe!Hahaha,wel leuk.Mag ik nu ook 5 taartjes eten :P of laten we dat maar niet doen,dat is weer niet goed voor m'n (over)gewicht haha.

Met de kleine boef gaat alles prima.Nog steeds een gezonde grote knul,van alweer 80 cm en 13 kilo.Met stapjes zetten gaat het ook steeds beter,maar hij is nog niet zelfverzekerd genoeg om lange afstanden te doen.Nog even flink oefenen dus,maar alles komt wel vanzelf.Gister ontdekte ik ook tandje nummer 7 en er zitten een hoop witte bobbels dus ik denk dat ie ook snel kiezen zal krijgen.FIJN!Nog meer van die scherpe tandjes die mij bijten haha.Hij gaat sinds 3 weken 3 dagen naar de opvang en dat gaat ook wel prima.Wel elke keer huilen als ik weg ga,maar dat zal voorlopig nog wel blijven.Hij voelt het al bij de voordeur,dan houdt hij mij stevig vast en als ik hem neerzet op de grond gaat ie al gelijk jammeren.Maar verder doet ie het wel steeds beter in de groep.Mama zeggen doet ie nog niet,het is gillen als ie wat wilt.Neeeh zegt ik dan,het is MAMA!Hahaha en dan gaat ie lachen,want hij weet het wel.Maar ja,ook dat is afwachten.Hij is bijdehand genoeg,want een tijdje terug sloeg hij mij af en toe en nu heeft ie dat omgezet in aaien,dus dat mama zeggen komt vast ook wel.Hij slaat zichzelf nog wel,vaak als hij nog half slaapt of als hij boos is.Ik vind dat heel vervelend,maar dat zal ook wel overgaan.Vast een fase.Verder ondernemen we nog steeds leuke dingen.Elke zondag naar de kinderboerderij,als ie niet ziek is lekker zwemmen,af en toe naar opa in Amsterdam,op visite bij m'n zussen en vriendinnen en gezellig uiteten vind ie ook erg leuk.

Om het even over opa(m'n stiefvader) te hebben.Hij is nu weer een tijdje in Amsterdam in een revalidatiecentrum.Het heeft even geduurt maar zijn doorligplek is bijna weg en hij kan nu eindelijk zitten.Waardoor hij binnenkort ook kan gaan revalideren,want daarvoor is hij daar.We hopen dat hij toch ooit weer samen kan gaan wonen met m'n moeder,maar ik heb er een hard hoofd in.Hij heeft erg veel zorg nodig en er zijn wel speciale woningen hiervoor maar of het ook echt realistisch is,is nog maar de vraag.Voorlopig kijken we van dag tot dag hoe hij zich voelt en hoe het gaat en zien we wel wat de toekomst brengt.Ik kan niet zo vaak gaan en eerlijk gezegd heb ik het er de afgelopen weken erg moeilijk mee gehad.Als ik er over na denk,wordt ik erg verdrietig want dan zie ik alleen maar een hoofd wat het nog doet en de rest ligt er gewoon bij om het maar zo te zeggen.Begrijp me niet verkeerd,want ik ben heel blij dat hij er nog is maar de werkelijkheid slaat soms gewoon hard in.In een negatieve bui denk ik dan,wat heeft het voor nut?Wat heb je aan  je leven als je alleen nog dingen kan bedienen met je hoofd en mond?Een arts zei eens dat er 3 dingen het ergste zijn in het leven en dat is levend verbranden,verdrinken en een dwarsleasie vanaf je 4e nekwervel en soms is dat de harde waarheid.Gelukkig ziet mijn stiefvader het zelf vaak positief in en heeft hij veel aan mijn moeder.Maar ook voor haar vind ik het heel triest.Haar leven had er heel anders uit moeten zien.Ze hadden lekker elke winter in spanje moeten zitten en niet in Amsterdam aan zijn bed.Woensdag ga ik weer bij hem langs en ga ik zijn nagels doen,want ook dat gaat gewoon door en moet bijgehouden worden haha.Aanstaande 21 oktober wordt hij 50 en hebben we een klein verrassingsfeestje voor hem.Omdat hij zo van voetbal houdt,heb ik de redactie van Feijenoord en John de Wolf gevraagd om hem een kaart te sturen.Dat zijn 1 van de weinige dingen waar hij nog vrolijk van wordt.Ik weet wel dat het leven gewoon door gaat,maar mensen sturen steeds minder een kaart.Dus dat hun de kleine moeite nemen om hem een kaart te sturen,doet mij heel erg goed.

Nog even over mij dan.Ik kom heerlijk bij op de dagen dat mijn kleine grote ondeugd op de opvang zit.Hij gaat ook nog steeds 1 dag in de week bij oma slapen,zodat mama weer eens lekker door kan slapen.Hij wordt nog steeds wakker 's nachts en slaapt dus bij mij in bed,zodat we op z'n minst nog een beetje slaap krijgen.Maar goed,ook dat komt vast wel weer goed.Als ik er aan toe ben,dan gaan we oefenen dat hij in zijn eigen bed in slaap valt en ook in zijn bed blijft slapen tot de ochtend.

Een tijdje geleden heb ik met zijn vader in mijn maag gezeten.Ik was zijn broertje namelijk tegengekomen en niet dat die mij kent en weet dat dat zijn neefje is,maar toch zat het gelijk een week lang in m'n hoofd.Zal ik hem inlichten?Gelukkig handel ik niet in zo'n inpulsieve bui,want anders doe ik misschien dingen waar ik later spijt van krijg.Maar toen alles rustig was,wist ik weer waarom ik mijn keuze heb gemaakt om zijn vader hier buiten te houden.Als mijn zoon groot is en er aan toe is,dan kan hij hem zelf opzoeken en dan zien we zelf wel wat er van komt.

Nou ik hoop dat met jullie alles verder prima gaat,ik ga weer even wat blogjes van jullie lezen om weer een beetje up to date te zijn.

Dikke kus van ons