Bevallings verhaal + foto

dinsdag 15-03-11

na een schrik van maandag, moest ik dinsdag om 9uur in het reinier de graag zh zijn voor een afpraak voor een geplande keizersnee. omdat me zoontje in een stuit lag..... wij aangekomen moesten we wachten tot dat de verpleging kwam om ons te spreken van hoe en wat, na een uur gesproken te hebben alles uitgelegt... ging de verpleging bellen voor een afpraak bij de anesthesioloog voor uitleg over de ruggeprik...... tijdens het belletje kwam er een gynaecoloog binnen, met de mededeling dat ik  die dag nog geholpen zou worden......

de schrik van maandag nog in de maag. komt de volgende schrik, ik mocht niet naar huis en moest de rest van de dag nuchter blijven, gelijk naar beneden gestuurt naar de anesthesioloog, en de bloedprik poli, kreeg een sterke pil tegen maagzuur, en moest aan de ctg tot ik geroepen zou worden door de gyn voor de operatie,

de verpleging kwam vertellen dat ik om 15uur gepland stond. maar dat er altijd een spoedgeval tussen kon komen. dus tot 14uur aan de ctg. mocht eindelijk er ff een uurtje af en ff naar buiten, ik kwam trug en toen was er al uitloop na 16.00 dus maar weer aan de ctg tot 16uur ik mocht komen YES infuus in kleren uit mooie blauwe pyama jas aan. remmen gingen vant bed kwam er gyn aanrennen dat ik nog ff moest wachten want er was een spoedje tussen gekomen, naja shit happens. mijn kind is gezond en ik ook dus ik moest wachten....

en eindelijk om 16.50 werd ik na het O.K gebracht hart zat in me strot doodsbang voor de ruggeprik, en de katheter die ik zou krijgen, maar die zou ik toch niet voelen omdat ik toch verdooft was op dat moment.maar zat er toch tegen op. nou daar ging ik de vriezer in ijskoud. vroeg nog om een kachel haha moest  recht op zitten. ze gingen in me rug prikken en drukken pffff toen de gemene prik me bibs werd warm en verdween onder me lijf, hahaha kon niet meer bewegen... voelde dat ze bezig waren bij me vagina *voor de katheter*.

daarna werd ik onder de blauwe doeken weggestopt en zeiden ze dat ze begonnen te snijden... pfff voelde niks. maar voelde wel allemaal gevriemel en enzv..  ze riepen dit kan even vervelend voelen. wat een getrek aan me lijf zeg. voelde wel de polonaise. hahaha en toen om 17.35 werd jayden giovanny welbie geboren. werd even over de blauwe doet getilt en werd snel weggehaald naar de kinderarts gebracht, en aangekleed, want het is natuurlijk ijskoud op zo'n O'K,  alles werd weer mooi dichtgenaait.. maar de katheter moest er 24uur inblijven zitten... pffff wat een hel is dat zeg. PIJN pffffff

nou ging naar de uitslaapkmr, was wel wakker maar ze moesten me nog een half uur in de gaten houden. duurde me allemaal veelste lang haha. na een half uur mocht ik eindelijk trug naar me zoon en nick. maar  wat is dat een  geweldig gevoel. papa en mama worden. echt dat gevoel kan je niet beschrijven. je moet een kind hebben gekregen om het te kunnen vertellen op de baby kmr daar zat ie hoor de TROTSE papa nick met zijn kleine pikkie in de armen. een glimlach van oor tot oor. kreeg mijn mannetje op me borst pfffff wat een gevoel. niet te vertellen zeg. toen naar de afdeling. bijkomen en genieten van de kleine jayden....

na een zo'n 2 uur kreeg ik me benen trug. wat is dat fijn je benen trug krijgen haha.. was dood moe vette dorst en mega trek, de kleine aan de borst gelegt en toen is papa even gaan knufelen en ik ben ff gaan slapen, een uurtje. na die tijd klaar wakker en genieten van me kleine vendje en trote papa. nou  papa ging naar huis en ik ging weer slapen want het sloopt je weleen beetje ook al ben je klaar wakker na dat uurtje

Yayden Giovanny Welbie. geboren op 15-03-11 om 17.35, hij woog 3830 gram en is 51 cm en kerngezond

voor de rest moest ik herstellen in het ziekenhuis. dat is niet echt boeiend om teweten wat daar allemaal gebeurt is, niet veel alleen maar op bed liggen want lopen kon ik niet van de pijn woensdag mocht ik van bed af om te douchen en naar de wc tegaan, eindelijk de infuus uit. en katheter uit mocht beetje lopen paar stappies naar de wc. donderdag was het iets beter.. en vrijdag mocht ik eindelijk naar huis om 15uur werd ik ondslagen

en nu lekker thuis genieten van de kleine jayden en papa nick. het gaat goed met me alleen de wond is nog erg ongevoelig , maar het gevoel komt langzaam terug, vanmorgen zijn de eerste hecht pleisters van me wond afgehaald, morgen gaan de andere peisters... zitten oplosbare hechtingen in dus hoef niet trug voor die dingen er uit te halen.... ik mag verder 6 week geen zware dingen doen. en moet me schoonspoelen als ik heb geplast tot dat het vloeien is afgelopen... en het totale herstel duurt zo'n 3 maanden pffff

verder weet ik niks te vertellen alleen dat zo blij ben met mijn me kleine man, ben zo gelukkig. samen met nick en jayden vormen we 1 gelukkige familie

gr