Het was tijd om mijn manneke de fles te geven. Omdat het nogal warm was wilde ik de achterdeur opengooien. Ik probeerde het eerst met Armin in mijn armen, maar omdat de deur klemde lukte dat dus niet en legde ik hem even op de bank om de deur open te doen..... de bank is nog geen meter van de deur verwijderd.. en alhoewel ik het overal gelezen heb, ik het altijd tegen mijn vent roep, ik het dus echt wel weet, heb ik hem dus heel even op de bank gelegd... en wat doet meneer.. omrollen!!!!
Ik draai me om en zie hem zo omrollen richting tafel... en nog voordat ik zijn armpje kon grijpen viel meneer pardoes van de bank met zijn hoofdje tegen de tafelrand, hup op de grond. Natuurlijk meteen brullen geblazen! Ik heb hem meteen omhoog gegrist en geprobeerd te troosten. Ik kon wel janken! Hoe stom kun je zijn, trut! Je weet dat je dat niet moet doen!!!! Snel een washandje gepakt, onder de koude kraan gehouden en tegen zijn hoofdje gedrukt. Gelukkig was er geen wond, alleen een rode plek die nu dus een beetje blauw is geworden. Meneertje moest natuurlijk flink huilen, gelukkig stond zijn flesje al klaar dus was er nog wat extra troost met wat lekkers.. Mijn moeder stond toevallig 10 min later voor de deur en zag wat er gebeurd was. Ze zag ook dat ik er een beetje ondersteboven van was... "Meid" zei ze.. "Geeft helemaal niets.. dat is ons allemaal weleens gebeurd.. en je kan je lol op als meneer straks gaat kruipen en lopen.. als je er dan zo eentje hebt als je broer ooit was, dan heb je een abonnement op het ziekenhuis!" En Armin was weer volop aan het lachen, alsof er niets gebeurd was...
Nou, jullie snappen natuurlijk dat dit niet nog een keer gebeurd! De schrik zat er goed in, nog meer bij mama dan bij de kleine :)
reacties (0)