Bevallen.

Dinsdag 24 maart 2015,
gingen we met mijn moeder, ex-schoonmoeder en zoontje naar de verloskundige.
aangezien de hele zwangerschap al prima ging niets geks zou je denken.
helaas had ik de dag er voor ontzettende hoofdpijn gekregen waar ik de hele nacht continue van wakker werd.
en smorgens was het nog niet weg na paracetamolletjes.
dus dat we aankwamen was dat het eerste dat ik te melden had, ik voelden de bui al hangen.
meteen werd mijn bloeddruk opgemeten en die was dan ook veelte hoog (145/100) dus even hartje controleren, op de weegschaal en door naar het ziekenhuis waar ik aan de ctg ging.
ctg was helemaal prima, bloed en urine uitslagen waren prima en ook mn bloeddruk daalden naar 135/95..
omdat ik op de hoofdpijn na totaal geen klachten had mocht ik nog naar huis maar vanaf dat moment was ik medisch en zat een badbevalling er niet meer in.
ik had 1 cm ontsluiting dus mocht naar huis en moest donderdag terug komen om te kijken of er misschien nog een cm bij was of dat ze een balonnetje gingen plaatsen.

Donderdag 26 maart 2015,
bij binnenkomst werd ik gelijk naar een verloskamer gebracht, werd mijn bloeddruk gecontroleerd en werd ik aan de ctg gelegd.
omdat ik die ochtend wat vocht was verloren wat naar mijn idee vruchtwater was (t waren echt golfjes vocht) werden er eerst allerlij onderzoeken gedaan of het echt vruchtwater was of gewoon afscheiding, omdat ze anders niet van binnen mochten kijken of er al een cm bij was gekomen (ik moest 2 cm hebben om weer naar huis te mogen)
helaas was het geen vruchtwater, en gingen ze voelen.. helaas was het nog steeds 1 cm (en een klein beetje) dus gingen ze een balonnetje plaatsen.
helaas viel mijn vagina wand wat naar binnen waardoor ze er niet goed bij konden en na verschillende keren misprikken (tot bloedens aan toe) zat het kreng er eindelijk in.
de harde buiken werden wat heftiger en moest zo nu en dan een heuse wee wegpuffen.
zo heb ik ongeveer 3 uur gelegen en om 5 uur mocht ik eindelijk van de ctg af en kreeg ik een kamer op de afdeling.
en met dat zakte ook de weeen weg.
savonds kwamen ze even controleren of het balonnetje misschien al los zat, en ze trok hem er zo uit die was dus al lekker los :) en dat betekende dat ik minstens 3 cm ontsluiting zou moeten hebben :) en dat was gelukkig zo (anders moest er nog een balonnetje in) die nacht heb ik vrij rustig geslapen :)

27 maart 2015,
om half 7 werd ik gehaald om naar de verloskamers te gaan en in te gaan leiden, bij het voelen had ik toch weer een kleine cm cadeau en zat ik op 4 cm ontsluiting :)
ik werd gelijk aan de ctg gehangen en alles werd klaar gemaakt voor het infuus.
helaas ging de co assistent prikken en die zat zo mis als het maar kon ik heb liggen huilen als een klein kind zoveel zeer deed het het voelden alsof ze over mijn botten zat te schrapen t ging echt door merg een been (ze zullen wel gedacht hebben hoe gaat ze de bevalling dan overleven)
toen hij eindelijk goed zat werd hij aangezet en duurden het eventjes tot de weeen op gang kwamen.
tot 6 cm kon ik ze goed de baas en was er weinig aan de hand ik stond lekker wat op mn benen te wiebelen over het bed hangen dan weer op handen en knieeen net hoe ik me voelden bij de wee.
omdat ik nog steeds aan de ctg zat en ze liever een hart tone hadden op het hoofdje van de baby, moest ik op het bed gaan liggen gingen ze eerst voelen en merkte dat ik in paniek raakten ik kon mijn weeen liggend op bed echt niet de baas en het duurde zo vreselijk lang dat ik totaal over de rooie op dat bed heb liggen kermen van de pijn en gegild heb dat ik een ruggenprik wilden want ik zou het niet overleven (haha).
dat stomme draadje werkte niet,, en de 2e die er op geplaatst werd draaide er net zo hard weer vanaf dus heb ik al die tijd voor niets op het bed liggen kermen van de pijn.
eenmaal ik weer mocht gaan staan of zitten ging het iets beter maar ik was totaal uit mijn roes getrokken en mijn innerlijke rust was totaal weg gevallen (en ik had er echt de pest in want ik was zo ontzettend rustig.
op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik mezelf niet meer rustig ging krijgen en ik hulp nodig zou hebben.. ik wilden echt persee een ruggenprik maar deze wilden ze liever niet zetten omdat ik al een vlotte bevalling had gehad en deze wel eens nog sneller kon gaan.. dus uiteindelijk hebben ze zo op me in gepraat dat ik koos voor morfine (en wat heb ik daar een spijt van)
eenmaal dat de prik gezet werd (en mijn oma en moeder even naar beneden gingen om te roken) kreeg ik ontzettende persdrang en zeiden ze puf maar even weg waarop ik gilden DAT GAAT NIET IK MOET PERSEN !! ze konden het niet geloven dus ik ben op bed gaan liggen zagen ze het koppie al staan.. (ja ik moet niet voor niks persen haha)
na 3 keer persen is mijn gezonde zoon Jorrit Mees geboren na een bevalling van 4 uur en 7 minuten (en waren oma en mama te laat voor de uitdrijving zelf) en uiteindelijk is er niks van de morfine bij de baby gekomen en heb ik er helemaal niks aan gehad tijdens de bevalling.  (en daarna was ik zo vreselijk wazig dat ik maar gestopt ben met praten want meer dan wartaal kwam er niet uit haha) ook maar 1 kleine hechting dus heel anders als met milan (toen was ik van top tot teen uitgescheurd.)

ik vind het heel jammer dat ik zo uit mijn innerlijke rust getrokken ben want ik had alles zo mooi onder controle, maar uiteindelijk is jorrit gezond geboren en dat weegt veel zwaarder :wub het is een heerlijk zoet mannetje snacht is hij wel een beetje aan het spoken maar als je dat snuitje dan ziet ben je alles alweer vergeten :wub