33+5 puf puf

Puf steun kuch strompel waggel.. of het wel goed gaat ? ja dat eigenlijk wel ik mag niet klagen.. maar wauw wat is dat lichaam stram en log haha.
ik word op school aangesproken met goh ben je zwanger ?? (ik waggel nogal) en draag een extra grote gekregen jas omdat de mijne niet meer dicht gaat.. en dan zeg ik ja al 33 weken... dan staan ze toch even verbaast te kijken hoeveel ik op een dag nog doe.. breng iedere dag mijn zoontje naar school a 20 minuten fietsen en dan weer terug en smiddags weer op halen enzo door wat neer komt op 160 minuten fietsen op een dag.. daarnaast ben ik veel aan het rond fietsen om spullen op te halen door mijn situatie krijg ik bijna alles gratis via weg geef sites erg prettig maar helaas komt het niet helemaal aanwaaien (ook al heb ik zeker erg veel mazzel gehad met mensen die het wel kwamen brengen) .
maar ik begin nu toch echt te merken dat mijn lichaam niet meer wil... het is niet alleen het heen en weer fietsen maar ook de volledige zorg van mijn zoontje die op mijn schouders rust, alle belangrijke afspraken om de hele situatie heen om weer te werken aan mijn eigen toekomst dan nog de vader van de kids die zelf naar mijn idee spoor bijster is geraakt en er geen end meer aan weet (niet mijn probleem maar doordat de kids er zijn heb ik er helaas toch mee te maken) zo belden hij me laatst in tranen op dat hij het niet meer zag zitten en dat ie het niet meer wist.. hoe we dat moesten doen met de baby en hoe of wat met de bevalling... ik heb gezegd dat ik de bevalling zelf wil doen en dat hij welkom is als we allemaal aangekleed zijn en alles opgeruimd is en ik er rustig bij lig.. dat vond hij prima maar zat er behoorlijk mee dat de kleine de eerste tijd bij mij zou zijn en niet met hem mee zou gaan.. in mijn ogen een beetje eigen schuld dikke bult hier heeft hij zelf voor gekozen en ik ben niet van plan om naar zijn pijpen te blijven dansen... dit weekend zou hij mn kleine jongen op komen halen voor een nachtje slapen... dus ik bericht hem vanmiddag met de vraag of hij hem nog kwam halen.,,, zegt ie nee volgend weekend toch ?? terwijl het toch echt duidelijk was afgesproken dat hij daar zaterdag op zondag zou zijn... meneer had al wat anders afgesproken dus de kleine man kon niet komen (leuk hoor kon ik hem teleur gaan stellen dat hij niet naar papa kon) dus ook dat ga ik nu maar een halt toe roepen door echt om het weekend te doen... ik vind het spijtig voor mn kleine jongen die erg graag bij papa is.. maar dit loopt ook niet zoals het zou moeten en als het zo niet kan zal ik toch aan mezelf en mn kinderen moeten gaan denken het houd ergens op... 

gelukkig vandaag lekker wezen zwemmen met hem dus uit eindelijk heb ik hem er niet meer over gehoord :) morgen gaan we lekker met verf aan de slag omdat hij 4 is geworden gaan we een canvas beschilderen en 1 handjes vlinder maken als herinnering voor later :) resultaat zal hier wel komen te staan :) 

helaas is er in mijn situatie nog weinig veranderd,, ik heb nog steeds geen eigen woning en het ziet er naar uit dat dat ook niet meer gaat komen voor ik bevallen ben. helaas. er is wel een hoop in werking gezet maar nog geen definitieve uitspraken.. ik streef er naar om volgend jaar alles achter me gelaten te hebben ik zit nog vol in mijn verwerking en verbaas me er over hoe snel andere alweer denken aan iemand anders in hun leven... ik moet er toch niet aan denken :o