27 weken zwanger

vandaag alweer 27 weken zwanger, en lichamelijk voel ik me eigenlijk best goed :)
zo nu en dan wanneer ik teveel gedaan heb spelen mijn bekken flink op waardoor ik niet weet hoe ik moet zitten of liggen (staan gaat dan nog t best) maar over het algemeen voel ik me topfit :) fiets nog elke dag behoorlijke stukken, en heb het idee dat de beweging mij goed doet :) 
smorgens met uit bed stappen heb ik wel ontzettende opstart probleempjes en dat is met een bijna 4 jarige die staat te schreeuwen dat ie honger en dorst heeft wel eens lastig. maar dat had ik voor de scheiding ook alleen op moeten vangen dus daarin zit geen verschil :)

psygisch is het wel een stuk minder, ik pieker de laatste tijd weer erg veel mede doordat ik nu zeker weet dat er voor de bevalling geen eigen plekje is waar ik mijn kindjes kan groot brengen en daar nog wel de nodige stress aan te pas gaan komen, die ik nu eigenlijk echt niet kan gebruiken. maar het is niet anders.
het contakt tussen mij en de vader van de kinderen gaat zeer moeizaam, hoewel hij de gene is die de fout is in gegaan, en mij en de kids op straat heeft gegooit, is hij continue maar boos op mij... vreselijke omgekeerde wereld want volgens mij zou ik de gene moeten zijn die vreselijk kwaad is... nou ben ik ook zeker op mijn manier boos.. maar gelukkig zitten mijn volwassen hersencelletjes nog wel op de goede plaats en ga ik er op een volwassen manier mee om VOOR DE KINDEREN !! dat ik hem niet kan luchten en inmiddels echt de pest aan hem heb gekregen staat voor mij los van de kinderen en ik zal toch voor altijd aan hem vast zitten... het zou toch prettig zijn als hij dat kinderachtige ook eens liet varen en nu eens de concequenties ging in zien van zijn daden... maar die hoop laat ik maar varen... tot nu toe hou ik met veel hulp mn koppie nog boven water, er word van zoveel kanten aan me getrokken dat ik wel eens drijg om te vallen maar gelukkig met een dag of 2 voel ik me wel weer oke en gaan we door :) 

de zwangerschap zelf verloopt volgens het boekje, de kleine jongen is lekker druk wat mij weer een gerust gevoel geeft omdat ik nooit hoef te twijfelen of hij het nog wel doet :) zn groei ligt mooi op schema en op wat harde buiken na heb ik ook geen last :) de weken zijn voorbij gevlogen en we gaan hard richting de 30 weken :) het voelt inmiddels als MIJN kindje,, ik denk er niet meer over na dat hier ook een papa bij zou moeten zijn die zijn vrouw haar buik hoort te zien groeien en zn hand op de buik zou moeten leggen om de eerste tekenen van leven te ervaren... omdat hij ook niet meer mee gaat naar de verloskundige echo's etc heb ik besloten dat ik dit ook lekker ALLEEN doe.. hij heeft de kleine wel erkend,, en de kleine zal op ten duur ook mee gaan met de oudste mee naar vaders,, maar de eerste tijd zal ik het lekker alleen doen :) inmiddels doen vaders die met hun kroost in de speeltuin lopen me niks meer (eerder kon ik ze echt niet luchten omdat ik me verraden voelde voor de kids) maar inmiddels kan ik er met een lach naar kijken en denken 'zieje ze bestaan echt wel' :) ooit zal er hier misschien ook een man in huis lopen die het gezinsleven wel aan kan :) en tot die tijd ben ik heerlijk alleenstaande moeder die zielsveel van haar kinderen houd :)

met milan gaat alles goed :) flink ziek geweest maar weer aan de beterende hand,, en hoewel hij ontzettend dwars is en een heel grote mond heeft is hij wel lekker mama's vrolijke jongetje <3 en ook hij kijkt ontzettend uit naar de geboorte van zijn broertje,, maar eerst nog zijn verjaardag en de basis school <3