Bevallingsverhaal

Ik was al weken thuis met bekkeninstabilitiet en was het hartstikke moe om zwanger te zijn. Niet zozeer het kindje in mijn buik, want daar genoot ik van, maar de pijn was ondraaglijk aan het worden. Ik had in week 37 al een homeopatisch tabletje gekregen om mijn baarmoedermond klaar te maken en de maandag in week 38 de tweede keer. Op donderdagavond ben ik nog naar de Zwangerfit geweest (alleen nog maar voor de gezelligheid want ik kon bijna niks meer) en in de nacht van donderdag op vrijdag zijn mijn vliezen om een uur of 5 's nacht gebroken. Ik voelde elke keer iets lopen en dacht dat ik mijn urine niet op kon houden, maar het bleef met beetjes komen en rook ook zoet. Ik ben gewoon terug gegaan naar bed en heb Gijs gezegd, die was ondertussen ook wakker van mijn in/uit bed gaan, dat mijn vliezen gebroken waren. Zegt hij ook nog doodleuk: weet je het zeker? Nee! Ik weet het niet zeker, daarom vertel ik het je. Haha. En we zijn weer gaan slapen omdat ik nog niks voelde verder. Om 7 uur ging de wekker van Gijs om te gaan werken en ik had af en toe een krampje. O, dan zal ik dus maar bellen dat ik thuis blijf, zegt hij. Nou, ik heb liever dat je gaat werken. Ik had echt het gevoel dat ik nog even alleen wilde zijn en heb hem dus gewoon naar het werk gestuurd met de mededeling dat ik hem wel zou bellen als ik hem nodig had! Arme hij, hij heeft daar niet echt relaxed gezeten. Ik heb om kwart voor 9 de verloskundige gebeld en die kwam een uur later om te kijken en het waren inderdaad mijn vliezen wat gebroken waren. Ondertussen ben ik nog gaan poetsen, strijken, zuigen. Iets wat ik al weken niet meer kon door mijn b.i. maar nu stond ik me uit de naad te werken! Nergens last van. Raar hoor.

Om een uur of 12 kwam de verloskundige weer en ik zat op 3 cm. ik kreeg toen ook weeen, dus heb Gijs gebeld dat ik hem nodig had. En hij heeft me ook echt goed geholpen de hele bevalling, wat een kanjer! 's Middags om 4 uur kwam de vk weer en toen zat ik op 4/5 cm en ik ben onder de douche gegaan. Ze ging weer met de mededeling dat ze om een uur of 8 weer zou komen. Om 18 uur heb ik nog warm gegeten en vanaf toen begon er een weeenstorm! Ik heb om kwart over 7 Gijs gesmeekt om de vk te laten komen. Toen deze er was zat ik nog steeds op 5 cm. Dus op naar het ziekenhuis (daar wilde ik bevallen). In het ziekenhuis nog steeds die storm van weeen en geen verdere ontsluiting. Dus hebben ze me aangeraden om de ruggenprik met wee-opwekkers te nemen, maar voordat ik die mocht moest ik eerst nog een half uur aan de CTG, nou ja de baby dan. En toen ik om 23 uur de ruggenprik heb gekregen hebben we nog kunnen relaxen tot een uur of 4 's nachts. Ik voelde mijn buik samen krimpen, maar het deed geen pijn meer. Om 4 uur was de pomp leeg, maar voelde ik ook de druk veranderen naar achteren. Dus de pomp ging uit en de weeen kwamen terug. Om 5 uur mocht ik beginnen met persen, dit deed ik in het begin op mijn zij en daarna op mijn rug. En op 11 juni 2011 om 5.49 uur is ons kleine wondertje geboren. Er moest op mijn buik geduwd worden en er was even paniek, maar het is me zelf gelukt! Jet, 3435 gram.

De placenta kwam heel soepel daarna. Ik moest wel nog gehecht worden ivm een knip en ik had 2 liter bloed verloren, ben ook flauw gevallen een minuut of 10 na de geboorte. Ik kreeg dan ook 's avonds een zak ijzer via mijn infuus. Kan me ook van de eerste dag weinig herinneren. Jet heeft een weekje met antibiotica op neonatalogie gelegen (infuusje) en dus ben ik ook een weekje gebleven. En mijn b.i., daar heb ik tijdens de bevalling geen last van gehad, daarna des te meer. Ik ben pas in november weer echt begonnen met werken en soms heb ik er nog last van, het blijft gevoelig. Maar ja, dan loop ik naar haar kamertje en dan bedenk ik me dat ik niet anders gewild had. Wat is ze toch mooi, ons meisje...