Bevalling en daarna....

Beste dames het is weer een tijdje geleden, zo n 7 weken geleden werd onze zoon geboren. Ik was donderdag 27-03 uitgerekend, maar acheraf gezien lijkt wel of mijn onderbewustzijn meer wist. Woensdag de 26ste ben ik met mn vriend lekker gaan ontbijten in een vanderValk hier in de buurt ( ik dacht, ach we laten ons nog eens verwennen), we zijn naar de markt geweest lekker veel fruit en groente gehaald, naar de supermarkt de grote boodschappen gehaald. Thuis lekker ons bedje verschoond, heerlijk is dat. Maar onderhand was ik het zwanger zijn helemaal zat, ik wilde onze zoon wel eens ontmoeten. Donderdag 27-3 om 7 uur smorgens braken mijn vliezen, ik uit bed ( lekker dan, net schoon) plastic bekertje gepakt en wat vruchtwater opgevangen, was helder met een beetje vlokken. Ik was op dat moment eigenlijk rustig en heel erg blij. Ik dacht ik bel rond 8 uur de VK, kan ze ook nog even rustig ontbijten, 8 uur gebeld en ze zou een uur later komen kijken. Mijn weeen kwamen regelmatig en ik dacht nog, ohh wat fijn, dan zijn we vanavond misschien thuis met zn drietjes. Om 9 heeft de Vk me getoucheerd en zei dat er maar 0.5 cm ontsluiting was, ik dacht nog oohh dat komt wel goed. Om 12 uur zou ze weer komen checken, 12 uur 1cm ontsluiting (potver dacht ik nog). Omdat het niet heel erg wilde vlotte zou ze rond 17 uur weer komen. Ze was amper een kwartier weg en mijn weeen werden enorm heftig ( leken wel op messteken in mn baarmoeder) ik schreeuwde het uit bij ieder wee. Om 15 uur zei ik tegen mn vriend dat ik het echt niet meer hield van de pijn. Vk gebeld, ze was er een klein uurtje later en toen na gezamenlijk overleg na het ziekenhuis vertrokken voor een bevalling MET pijnbestrijding. Toen we in het ziekenhuis aankwamen was mijn moeder er ook al, we hadden afgesproken dat zij en mijn vriend bij de bevalling zouden zijn. Het was 17 uur, ik kon op het bed gaan liggen en al het appratuur werd aangesloten. De dienstdoende ass arts toucheerde mij en jippie nog maar 2 cm!! Ook daar schreeuwde ik het uit van de pijn, en werd intussen gek van de mensen die zeiden dat ik het weg moest puffen ( als dit zou gaan zou ik ook niet schreeuwen). Ik kreeg de ruggeprik en was intens tevreden, nu kon ik alles lekker wegpuffen, maar helaas het ging te langzaam voor hun en ik kreeg weeopwekkers. Toen die begonnen te werken kreeg ik weer de zelfde helse pijn als voorheen. Nu zal ik een lang verhaal n beetje in korten. Op vrijdag om +-01.30 werd ik getoucheerd en helaas nog maar 7 cm, toen hebben ze de gyn opgebeld om te overleggen, toen de gyn mij een uurtje later toucheerde was het wederom weer 7 cm. Ik brak, ik was op en helemaal leeg en moest ontzettend huilen, dit hield ik niet meer vol, gelukkig zag de gyn dit en hij zei dat we een keizersnede gingen doen. Zo opgelucht... en om 03.17 uur 28-03-2014 werd onze zoon Liam geboren. We zijn het weekend moeten blijven in het ziekenhuis, en helaas liep het daar niet zo goed met de begeleiding van de borstvoeding. Ik heb een borstverkleining gehad, dus ik wist dat het moeilijk zou worden en zelfs misschien onmogelijk. Gelukkig ik had wel melk, maar met kolven werd pas 2 dagen later gestart?? Ik denk dat als we dat vanaf de eerste dag hadden gedaan het een stuk beter was gelopen, maar helaas. Ik geef nu fles en borstvoeding, hoofdzakkelijk krijgt hij nu fles en geef ik de borst na, of soms als troost. Onze kleine man is een zeer wakker mannetje na het ziekenhuis en de kraamweek is er denk ik geen dag meer geweest dat hij meer als 12 uur heeft geslapen. En altijd hongerig en onrustig, nu een paar dagen gestart met het geven van johannesbroodpitmeel, en nu een rust!! Hij heeft gisteren van 22.30 tot 05.30 vanmorgen geslapen, zo lang heeft hij nog nooit geslapen, ik zie dat hij de laatste dagen een stuk rustiger is en blijer, heerlijk. Hij doet het voortreffelijk geboortegewicht was 3685 gram en is nu 5045 gram, helemaal top. Ik geniet van mijn kleine man en ons gezin. Hij duwt zich al goed op en zn hoofd optillen en draaien doet hij al vanaf de geboorte, alleen zijn eerste echte lach laat nog op zich wachten. veel liefs van een blije mama Fijn weekend dames