Mondje dicht.....???


Hoi meiden,

Ik merk nu al dat het wel erg moeilijk is om m'n mondje nog ff dicht te houden over onze zwangerschap..... Niet alleen voor mij......Bob is nog erger dan mij! hahahahaha
Het is ook zo lastig, omdat eigenlijk iedereen uit onze ongeving weet hoe de zaken ervoor staan. Directe familie, werk van Bob en bij mij op het werk ook. Het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben ligt 5-10 min lopen vanaf mijn werk, dus ik kon telkens tussendoor op controle. 1 ronde heeft niemand iets in de gaten, de 2e ronde begint het op te vallen en vanaf de 3e ronde weet iedereen het. Wel fijn om er gewoon over te kunnen praten en ik heb zo'n LIEVE COLLEGAATJES!!!!!!!!!!! We zijn een hecht team en regelmatig komen de meest vreemde onderwerpen aan bod. Dingen waar je vaak met een hele goeie vriendin over praat. En dan het werk van Bob...
Z'n baas is z'n neef en ze zijn maar met 4en. Bob, z'n baas, z'n broertje en een goeie vriend van hen. Aan z'n baas en de vriend heeft hij ook veel gehad. De baas en z'n vrouw hebben inmiddels een schatje van een dochter van 1 en z'n collega en vriendin zitten nog in het ziekenhuistraject.

Inmiddels zijn er toch al een aantal personen die weten hoe de vork in de steel zit.
Dinsdag had ik een afspraak gemaakt voor de 1e echo. Bob wil heel graag mee, dus moest vrij vragen.
's Middags zag hij zijn baas en gevraagd of hij die ochtend vrij kon krijgen........ "Hoezo?"vroeg zijn baas. "Nou" zei Bob, "Tamara moet naar het ziekenhuis voor een echo en ik wil graag mee!" "Is er dan iets ernstigs aan de hand? vroeg hij. Tja toen kon Bob niet meer zijn mond houden....... Z'n baas was heel blij voor ons, maar had wat flink carnaval gevierd, dus het werkte nog niet allemaal zoals het hoorde hahahahaha

's Avonds moesten we nog ff langs Bob z'n werk. Zijn ouders wonen in hetzelfde dorp. We hadden besloten om niet te wachten tot het weekend, maar nu eerst de aanstaande OPA EN OMA te gaan verrassen. De mand klaargemaakt ( foto's in het fotoboek) nog een digitale test gedaan en deze erbij. In de auto en weg. We vonden het wel erg spannend!!!! Hoe zouden ze reageren? Blij natuurlijk, maar hoe? Het zijn zo'n lieve mensen!!!!! Meeste mensen hebben problemen met de schoonouders, maar ik heb liever mijn schoonouders dan mijn moeder..... ( de mensen die de blog over mijn moeder hebben gelezen snappen mij wel)
Auto verdekt opgesteld en de rolluiken waren al dicht.....mooi, dan konden ze ons ook niet zien! Mand voor de deur gezet, aangebeld en snel achter de heg die tussen hen en de buren staat gaan staan......................... wat duurt dat toch lang........................ a eindelijk gaat de deur open, z'n vader............... "hmmmm, wat is dit nou? Volgens mij staat dit verkeerd....." Hij wou alweer bijna de deur dicht doen, toen we toch maar besloten om achter de heg vandaan te komen. Een beetje beduusd pakte hij toch de mand op en nam m mee naar binnen naar mam. "De hint is volgens mij wel duidelijk!!!"zei hij tegen haar. Meteen begonnen de tranen te vloeien, zowel bij haar als bij mij!!!!!! Even bij gepraat, mand uitgepakt en gevraagd waarom pap zo vreemd reageerde.....
Vorige week is bij hun nog geen 50 meter verderop een 10 jarig meisje VERMOORD door haar eigen vader. Haar broertje is met zwaar letsel opgenomen in het ziekenhuis en de vader is opgepakt, maar heeft nog niet bekend..... Wie doet nou zoiets......je eigen kind....... Mam was daar helemaal door van slag geweest! Als je het hoort of leest vind je het natuurlijk heel erg, maar als het zo dichtbij komt grijpt het je wel aan!!!
Wat bleek nou, 's avonds kwamen ze allemaal spulletjes op halen voor het broertje en zijn moeder. Dus pap dacht dat dit ook voor hun was en vandaar dat hij dacht dat de mand verkeerd stond.

Woensdag was weer mijn eerste werkdag na de carnaval en na onze ontdekking. Wij parkeren altijd op een parkeerplaats 5 min van de apotheek af, daar kun je voor 2 euro de hele dag staan, goedkoper dan ergens anders in de stad! Ik kwam gelijk aan met een collegaatje. Het is echt een schat. Zij en nog een collegaatje zijn de enige die vanaf het begin weten van het hoe en wat. Ik MOEST het haar vertellen! Van de digitale test had ik een foto gemaakt en zei dat ik van het weekend een hele leuke foto had gemaakt........ Gsm gepakt en de foto gezocht....... ik gaf m aan haar en ze wist meteen hoe laat het was ;-) "Hè hè, eindelijk!" was haar eerste reactie. Onderweg een beetje gekletst en zo en zei ik dat we zaterdag naar de 9 maanden beurs gaan. Dat leek haar kei leuk, maar ja ze was niet zwanger....... NOU EN!!!! Ik haar overtuigd dat ze toch maar mee moet gaan met ons en dat ook de huishoudbeurs dan is. Ze had er wel erg veel zin in, maar moest haar vriend eerst nog weten te overtuigen.....
's Middags had ik mijn andere collegaatje aan de telefoon, samen met haar kleine meis. Die was op alle knopjes van de telefoon aan het drukken hahahaha. Bij de 1e keer had ik door mijn vriendin een t-shirtje laten maken met aan de voorkant op de linkerborst "SJUUL" en op de achterkant "IK KRIJG EN COLLEGAATJE!" Dat heeft tot op heden al die tijd in de kast gelegen en zondag gaan we f gezellig op de koffie, omdat ik een kadootje heb voor sjuul....... Die zal raar opkijken denk ik!

Ga maar eens poetsen...... onze beestenbende is in de rui!!!!!!!!

Liefs Tammy

405 x gelezen, 0

reacties (0)


  • mama-happinez

    Het is heel moeilijk om het niet te vertellen, ik wil het ook wel van de daken schreeuwen. Maar we willen onze wondertje nog even voor ons zelf houden ;-))

    Het is ook een speciaal gevoel dat je samen een heel mooi geheimpje hebt, dat maakt het heel bijzonder.

    Eerst willen we de eerste echo afwachten, en daarna mag het dak eraf ;))

    Veel liefs

  • linda19091979

    Hey Tammy,

    Wat leuk dat je van die leuke reacties krijgt! En wat een leuk idee van die mand zeg! Heb je nog meer van die leuke ideetjes om de ouders te laten weten dat je zwanger bent? Ons mam verwacht nl. dat als het zover is ze het op een speciale manier te horen krijgt...(ze is nog veeleisend ook zucht...).
    En wat die schoonouders betreft: ik ben blij dat ik niet de enige ben die beter mijn schoonouders op kan schieten dan met mijn eigen moeder...:-).
    Wij konden het ook niet voor ons houden en al mijn collega's weten dat we in het ziekenhuistraject zitten. Is nogal moeilijk als je met allemaal vrouwen werkt om het stil te houden, want als je te vaak wegbent gaat het opvallen en krijg je weer geklets van: waar is ze nu weer heen. Uiteindelijk ben ik blij dat we het ze verteld hebben, want toen het dus misging stond ook iedereen voor me klaar. Geweldig wat een steun ze me gegeven hebben toen!
    Ik blijf ondertussen heel hard voor je duimen dat alles goed blijft gaan!

    Heel veel liefs, Linda