Verdriet en Hoop....

Hoi dames,

zoals beloofd vandaag een blogje, maar helaas niet met het nieuws dat ik hoopte.....
Gistermiddag leek het er toch onvermijdelijk aan te komen...en vannacht heb ik gewoon 3 uur niet kunnen slapen van de krampen!!!!!! Had ik eerder nooit!!! Nou ja, voor ik met de pil ben begonnen ( met 17 ) had ik altijd net van te voren 1 flinke kramp en klaar, met de pil eigenlijk niets en nu.... Misschien begint mijn lichaam weer een beetje normaal te worden, maar de kans dat de PCO ineens weg gaat is natuurlijk niet zo groot.
Bob probeerde me gister nog een beetje op te beuren door te zeggen dat de rode duivels niet konden komen, omdat hij ze allemaal had platgereden...hahahahaha...Lief he! Helaas heeft hij er toch ergens een paar gemist!

Ik zit echt met een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik zo verdrietig dat het ons nog steeds niet gegund is, maar aan de andere kant kunnen we nu we weer verder!
Morgen mag ik weer beginnen met de clomid en dan hopen op onze volgende kans ;-)
Ooit lukt het ons wel....maar hoop met heel mijn hart dat dat niet meer te lang duurt..........................

Voor de zwangeren onder ons: Koester het kleine wondertje dat in jullie groeit (maar dat hoef ik jullie natuurlijk niet te zeggen ;-) )en ik hoop me samen met de anderen snel bij jullie aan te kunnen sluiten!

Liefs Tammy