In-uit het ziekenhuis

aaaaaaaaah die laatste loodjes - die laatste weken - ineens gaat het traag, gaat het gewoon niet vooruit en komen die kwaaltjes weer boven en merk ja dat je al zeven maand loopt en dat het allemaal niet meer zo vlot van je af te schudden is - beginnen bij het begin - 2 weken terug vrijdag (check vorige blog denkk) kwam de pijn op - een hele week amper twee uur slaap op een nacht, pijn, overgeven, diarree, het zuur en dan die verdomde tandvleesonsteking weer (zit bij ons id familie, zwak tandvlees dus moet jullie niet uitleggen wat een hel dit is tijdens men zwangerschap, eens zo week, soms als men dochter me knuffelt en wa drukt met der gezicht tegen het mijne bloed heel men mond) - tegen zaterdagavond vorige week was ik een wrak - ik kon niet meer, hield geen voedsel binne, hield men medicijnen niet binnen, alles kwam eruit en die verdomde pijn - men man en ik hadden op die tijd ook al vijf dagen niet meer samen geslapen omdat ik steeds lag te woelen vd pijn en hij om 05.00 op moet en pas om 18.00 ten vroegste thuis is, meestal pas 19.30 uur dus die kon zijn slaap gebruiken - dus (tword ff onsamenhangend ik weet het :)) zaterdagavond zei men man nu is het genoeg, je kan niet meer we gaan naar het hospitaal - heb nog ff strijd gevoerd dat ik niet wou en niet kon omdat er geen opvang was voor dochter maar dat heeft hij dan snel geregeld en wij weg - en ergens was ik blij, ik kon tegen dan amper op men benen staan en praten ging amper - aangekomen in het hospitaal meteen naar de materniteit gestuurd en een uurtje later lag ik aan een infuus met vitamientjes, medicijnen en een goddelijke pijnstiller :) - heb een slapertje gekregen en voor het eerst in een week sliep ik ipv 2 uurtjes op ee nacht 3 uurtjes en tmaakte een wereld verschil - de dag erna voelde ik mij echt bedter en was ik positief dat ik de dag erop al naar huis zou kunnen - uiteindelijk ben ik dinsdag naar huis gegaan (dochterlief was ziek geworden en nou jah ik moets gewoon bij haar zijn) en gaat het ondertss weer deverkeerde kant uit - ik denk dat ons klein mannetje met zen poep wat fel tegen men maag zit en ik daarom niets binnehou - die maag,darmonsteking lijkt echt nog niet genezen want sinds gisteren zit ik dus weer op de pot - eten lukt amper en die verdomde kaak is om gek van te worden - moet (of kan is beter gezegd) ik dit nog 8 weken volhouden? nou eerlijk gezegd NO WAY dat mij dit lukt - onze kleine man zit al bijna aan 2.5 kg (jaaaah een flinke man, als ik 40 weken loop word ie geschat op 4.5 kg en een 54 cm - ff slikken men dochter was 2.8 kg en 47 cm :)) zijn ruimte in men buik geraakt op - nu al - ik voel hem niet zoveel, stampen kan die niet meer dus woelt ie maar wat rond en aub men arme maag - het positieve aan heel dit is eigenlijk dat onze baby het erg prettig vind in mamas buik en dat doet me deugd - maar dames, hoe hou ik dit nog 8 weken vol?  :'(

(sorry voor de onsamenhangende uitleg, de schrijffouten en weet ik veel wat nog allemaal maar pff zelfs denken en concentreren lukt me niet dankzij de pijn)